‘Een ECHTE auto’

‘Nulla tenaci invia est via’ is de grondregel van Spyker: Voor de aanhouder is geen weg onbegaanbaar. In 1898 bouwden de broers Jacobus en Hendrik-Jan Spijker hun beroemde voertuig, de Gouden Koets. Dit was het begin van een roemruchtige periode waarin de Spyker onder andere de tweede plaats behaalde in de race Peking-Parijs en bekendstond als de Rolls Royce van het continent.

Maar ja, we praten nu wel over bijna 100 jaar geleden. Spyker verdween en werd een auto uit de geschiedenisboekjes. Tot 11 september 2001, de dag waarop de wereld veranderde, maar ook de dag dat in Frankfurt de Spyker van de eenentwintigste eeuw werd geïntroduceerd. ‘Nulla tenaci invia est via’ was in dit geval de lijfspreuk van Maarten de Bruin en Victor Muller, degenen die het merk Spyker weer op de kaart zetten.

In de eerste week van november had ik de gelegenheid om in een Spyker te rijden. Ik moet u zeggen dat ik zelf in een Nissan 350Z rijd, dus ik ben wat sportiviteit gewend, en dat is de context waarin u deze test moet lezen.

ONFATSOENLIJK
Laten we als cijfermensen onder elkaar eerst even de cijfers op een rij zetten. De testauto was een Spyker C8 Spyder met het Engelse kenteken C8 SPY – het is al een prestatie op zich om dit nummerbord te krijgen. De auto beschikt over een 4,2 liter Audimotor (de S8 motor) die door de eigen technici is verbeterd, heeft 400 paardenkrachten onder de motorkap en een gewicht van 1.250 kg. En dan de leukere gegevens: de topsnelheid is 300 km per uur en binnen de 4,5 seconde zitten we op de 100 km per uur. Met andere woorden, een heerlijke auto voor de Nederlandse snelwegen. Bij een auto als deze is het onfatsoenlijk om over de prijs te praten, maar laten we zeggen dat hij door de verschillende belastingen in Nederland ongeveer 100.000 euro duurder is dan in de ons omringende landen. Is dit een auto voor dagelijks gebruik?

Is dit een auto voor gebruik met een chauffeur? Zitten er massagestoelen in? Is hij zuinig? Lezers, het antwoord is nee, dit is namelijk een ECHTE auto. Een auto zonder radio of entertainmentsysteem. Ik werk bij een muziekbedrijf en muziek is een belangrijk onderdeel van mijn leven, en in deze auto klinkt de motor me als muziek in de oren en zijn de uitlaten mijn dolby-surroundsysteem. Het geluid, en ik nuanceer nu, is heerlijk en kippenveltrekkend. Optrekken geeft hetzelfde gevoel als opstijgen in een vliegtuig en de tussenacceleratie is bij elke snelheid en elke versnelling mogelijk.

Op het circuit hebben we snelheden gereden van 240 km per uur en zelf kwam ik al boven de 200 km per uur. Dit geeft aan dat de auto vertrouwd aanvoelt en je een veilig gevoel geeft, geen seconde verlies je de controle, hoewel ESP, tractiecontrole enz. allemaal uit stonden. Die functies zijn er wel, maar je kunt zonder elektronische poespas. Mocht u denken dat een dergelijke auto niet onder controle te houden is, dan hebt u ongelijk. Of de berijder zichzelf onder controle kan houden is de vraag, maar de auto is gedisciplineerd en niet te ‘eager’. Je kunt er ook gewoon 80 mee rijden.

Toch is hij niet geschikt om boodschappen te doen. De bagageruimte is net voldoende voor de twee Louis Vutton-reiskoffers die u bij de auto krijgt, dus de boodschappen voor de hele week passen niet. Maar belangrijker is dat deze auto zoveel bekijks trekt dat parkeren voor de lokale Albert Heijn onmogelijk zal zijn. Niet dat de gemiddelde koper hem hiervoor zal gebruiken, want het zal gemiddeld zijn of haar gelijktijdige zesde of zevende auto zijn.

Mocht u tot aankoop willen overgaan: deze auto wordt in Engeland en Nederland volledig met de hand gemaakt en via Spycam kunt u op het internet de productie volgen. Nadeel is wel dat de vraag erg groot is, de levertijden lopen op en u moet dus geduld hebben. Voor mij kan deze auto niet stuk en het is een doelstelling geworden om een Spyker C8 Double 12 S te gaan rijden. Nulla tenaci invia est via.