Spic & spac (1)

Met spacs worden duizelingwekkende bedragen mee opgehaald. In Nederland kennen we nu Dutch Star Companies Two (€ 110m), ESG Core Investments (€ 250m) en EFIC1 (€ 415m). In de VS praten we over $ 100 miljard, en oplopend. In Parijs bracht de Franse miljardair Xavier Niel de spac 2MX Organic naar de beurs, met € 300m de grootste Franse beursintroductie in 2020.

Daarbij, het Damrak lijkt zich in toenemende mate te ontwikkelen tot hét spac-centrum van Europa.

Even ter duiding: een spac, wat staat voor ‘special purpose acquisition company’, is een beursvehikel. Oprichters van een spac brengen een lege huls naar de beurs, halen daarmee geld op en gaan dan op zoek naar een niét-beursgenoteerde target om mee te fuseren. Als dat tot stand komt, krijgen de aandeelhouders van de spac een belang in het ‘fusiebedrijf’, dat in ruil daarvoor de beursnotering verwerft.

De ‘afspraak’ bij de oprichting van een spac is dat er binnen twee jaar een overnamekandidaat moet zijn gevonden, anders krijgen beleggers hun geld terug.

Voorstanders van een spac-constructie vinden dat bedrijven die een beursnotering zoeken via een spac het voordeel van de zekerheid hebben; immers, een gewone beursgang kan mislukken als de marktomstandigheden opeens wat tegenvallen. Zo werd vanwege het tegenvallende beursklimaat in 2018 de beursgang van Varo Energy afgeblazen. Ook Leaseplan ging uiteindelijk niet naar de beurs.

Of neem CM.com – dit bedrijf probeerde een rechtstreekse beursgang, wat niet lukte ‘wegens tegenvallende marktomstandigheden’. Uiteindelijk kreeg het, later, een beursnotering via de spac Dutch Star Companies One. En een geslaagde notering – het aandeel verkeert zeer ruim boven de introductiekoers.

Naast voorstanders zijn er ook wel wat bedenkingen te noteren. Met een belegging in een spac ben je als belegger wel erg afhankelijk van de reputatie en marketing van de initiatiefnemer(s). Want er wordt niet belegd in een activiteit (een uiteindelijk kasstroom genererende bedrijvigheid), maar in de al dan niet vermeende wijsheid van initiatiefnemers.

En er bestaat het risico dat de spac wordt gebruikt door bedrijven om de toelatingseisen te ontwijken die voor een reguliere beursgang gelden. Het is aan te bevelen dat minder makkelijk te maken; immers, die normale toegangseisen gelden niet voor niets.

Verder is de vergoeding die de oprichters van een spac verwerven (afdwingen…) soms wel exorbitant, met de premies, vergoedingen en aandelen die zij in handen krijgen. Het is te hopen (maar niet licht te verwachten) dat beleggers in spacs dat minder klakkeloos accepteren.

Wat soms ook te denken geeft – dat er bij de start van een spac al sprake is van een luchtbel…de marktwaarde van het vehikel is dan groter dan de kaspositie: de prijs wordt opgedreven zonder dat daar een concrete aanleiding toe is. Dan is een aandeel al snel te typeren als een kraslot…

(wordt vervolgd)

Door Leo van de Voort. Hij is bestuursadviseur bij Fuel for Living Strategies, voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en auteur van het boek Vensters op waarde.