Duurzaam? Bah!

Het woord zelf is al heel vreemd. Het is een combinatie van DUUR en ZAAM. Het eerste deel snappen we, het beperken van de CO2-uitstoot wordt absurd en niet taakstellend duur! Het tweede deel van het woord betekent samen, maar dat gebeurt niet in de discussies over klimaat. Partijen respecteren de argumenten van elkaar niet. Het is dus voor te stellen dat er in een krantenartikel het woord Drammer is gevallen.

Klimaatlobby

Het is nu een gevecht tussen voor- en tegenstanders over de uitvoering en keuze van 'klimaat'-maatregelen. Het lijkt er niet meer om te gaan de uitstoot te verminderen, maar om de maatregelen zelf en de offers die gebracht moeten worden – en door wie.
Op zich zal iedereen zich in het doel van CO2-uitstootverlaging vinden. Maar, het is geen discussie! Voor- en tegenstanders benaderen elkaar als partijen in de Amerikaanse verkiezingen en staan niet open voor tegenargumenten van de ander.

Klimaat-akkoord

Ik wil het niet over het klimaatakkoord hebben, want er is geen sprake van een akkoord als niet alle partijen het met elkaar eens zijn. Voor het zover is, zullen in onze democratie voor- en tegenstanders voldoende argumenten met elkaar moeten uitwisselen om tot een akkoord te komen. De voorstanders in de klimaatlobby hebben er kennelijk voor gekozen om de 'management by fear'-strategie te kiezen, met alle gevolgen van dien. Mensen die om micro-economische redenen (boerenverstand) niet van het gasgebruik af kunnen, worden door de klimaatlobbyisten weggezet als klimaat-criminelen. 
Terwijl er tal van voorbeelden zijn dat deze klimaatlobbyisten zelf hun zogenaamde klimaatregels niet volgen. Iedereen verwacht dat juist klimaatlobbyisten een voorbeeld zijn door hun eigen ideeën als warmtepomp installatie, niet meer vliegen, elektrisch rijden etc zelf toe te passen. Er bestaat nu het idee dat deze mensen denken dat ze geen voorbeeld hoeven te zijn.

Vooral DUUR, maar niet ZAAM

Kenmerkend voor de regering is dat zij zich in de klimaatdiscussie bedient van de taktiek die ze ook bij grote projecten gebruikt. Je hoeft geen glazen bol te hebben om deze tactiek te doorgronden: Hoog inzetten en later iedereen zogenaamd tevreden laten zijn met minder hoge kosten. Want dat het duur wordt is zeker. De gekozen 'management by fear'-tactiek blokkeert de mogelijkheid om een breed draagvlak te creëren.

Blanco cheque – typisch overheid

Waar je nog begrip kunt hebben voor deze methode als die wordt toegepast bij infra-structurele werken, kunnen een aantal weldenkende mensen zich niet vinden in de blanco cheque die de overheid wenst te ontvangen voor het nastreven van onzekere resultaten waar het gaat om de vermindering van CO2-uitstoot.

Gevaar voor financials

Financials verliezen onmiddellijk hun baan als ze aankomen met de opmerking 'Weet ik niet', als om het gaat om de uitkomsten van een gewenste investering. De regering lijkt deze methode niet te hanteren. Het lijkt erop dat ze op kosten van de burger een zak geld apart zet, een doel stelt en erbij zegt dat de regering niet weet niet of dat doel wel gehaald wordt.
Waarom staan de pro-klimaatlobbyisten niet open voor een faire discussie over uitkomsten en beprijzen van CO2 uitstoot? Ik vroeg enkele politieke partijen om aan te geven wat de kosten per ton CO2 uitstoot zijn waar nu mee gerekend wordt, maar het bleef oorverdovend stil.
Wat als nu al de kosten van energie exorbitant stijgen, zoals iemands voorschotnota van Essent die van 240 naar 330 euro ging. Maak jij je geen zorgen op welke wijze en in welke orde van grootte de rekening bij jou of bij je bedrijf komt te liggen?

Conclusie

Het mag duidelijk zijn dat jij je een mening moet vormen over de klimaatdiscussie en het, nog niet bestaande, klimaat-akkoord. Al is het maar om te weten wat de black swan voor jou en jouw organisatie kan betekenen. Maak je zorgen om de kosten en de effecten van deze kosten op je bedrijfsresultaat, zou ik willen meegegeven. Thuis kijk je toch ook eerst wat je kunt uitgeven, voordat je iets koopt: waarom doet de overheid dat dan niet? Geen boerenverstand aanwezig?
Klimaat-neutraal betekent dat ik voors en tegens respecteer, geen standpunt inneem en derhalve neutraal blijf in de klimaat-discussie/lobby, maar wel kritisch blijf over de effecten die de klimaatdiscussie teweeg brengt.

Dit was een deel in de serie: ‘Als het efficiënter kan, moet je het efficiënter doen’. Vorige afleveringen waren:

Het rendement van ongehoorzaamheid

Tien feiten over Iceberg Reporting

Tijdschrijven: ja of nee?

Ga je dit lezen?

6 nadelen van sneller werken

11 voordelen van sneller werken

Nieuw is niet altijd beter

7 voorbeelden van verborgen kosten

Kiss: ja, natuurlijk!

André Salomons is enthousiast over efficiency-verbeteringen. Iedere stroomlijning van processen draagt bij aan het realiseren van Fast Close. Hij is auteur van het boek Van Slow Close naar Fast Close, docent Fast Close bij Nive Opleidingen en IFBD, softwaremaker en blogger.