WGA-risico: publiek of privaat?

In oktober moeten werkgevers beslissen of ze zich per 1 januari 2020 publiek gaan verzekeren via het UWV of het risico gaan afdekken als eigenrisicodrager via een private verzekering.

Door Marcel Tol, Principal bij Triple A Risk Finance.

Het is inmiddels bijna drie jaar geleden dat de overheid de spelregels rondom de WGA ingrijpend heeft veranderd via de Wet verbetering hybride markt WGA. Hierdoor zijn de concurrentieverhoudingen tussen het UWV en private verzekeraars op het gebied van arbeidsongeschiktheidsregelingen rechtgetrokken.

Deze wetswijziging heeft onder andere geleid tot nieuwe wetsvoorstellen, waaronder een aanpassing van de Werkhervattingskas (Whk) premieberekeningssystematiek, die ingaat per 1 januari 2020.

De wijzigingen zijn complex, maar wel van groot financieel belang voor werkgevers, aangezien ze in oktober (vanwege de drie maanden opzegtermijn) een keuze moeten maken voor de komende drie jaar: willen ze zich per 1 januari 2020 publiek verzekeren via het UWV, of het risico afdekken als eigenrisicodrager via een private verzekering?

Cruciale keuze

Aangezien het hier om miljoenen premies gaat, is het vanzelfsprekend van cruciaal belang dat werkgevers de juiste keuze maken. Een foute keuze kan immers leiden tot een financiële strop.

En daar zit juist de crux; keuzes worden gemaakt naar aanleiding van risico-inschattingen die zijn gebaseerd op brondata. Maar de brondata staat ter discussie. In de praktijk blijkt namelijk dat deze data, die direct of indirect in adviesrapporten staat, gegrond kan zijn op onjuiste aannames. Dat geeft een verkeerd risicobeeld.

Het UWV meldde onlangs nog dat in Groningen bijna 2000 dossiers opnieuw beoordeeld moeten worden, omdat uit steekproeven is gebleken dat de uitkeringen onterecht zijn toegekend. Je kunt je voorstellen, dat missers van deze orde impact hebben op eerder gepubliceerde data.

Betere data, betere inschatting

Besluitvorming is intussen afhankelijk van de kwaliteit van de gebruikte data bij het opstellen van adviesrapporten. Het is voor werkgevers dus uiterst belangrijk dat ze de data controleren en daarnaast beoordelen welke input ze gebruiken voor hun risicomanagement-analyse. Het is echter verre van simpel om de verwachte instroom te bepalen en tot de juiste toekomstige inzichten te komen.

Een manier om wel tot de juiste risicovoorspellingen te komen is door uitgangspunten te verrijken met extra data van officiële instanties als het CBS, CPB en de Wettelijke rekenregels. Door deze data in een daarvoor ontwikkeld rekenmodel te gieten en vervolgens de juistheid te controleren kan men alsnog een betrouwbare toekomstige inschatting maken. Bovendien is de werkgever dan ook nog zelf in de lead en zo in staat een gefundeerde strategische keuze te maken: een dubbele winst.

Lees ook: Werkvloer ongezonder?