Swapte Swapfiets van geloof?

Zouden de drie Delftse studenten in 2016 met dát idee de eerste fietsen aangeschaft hebben? Het lijkt op het eerste gezicht als een gevalletje ‘reverse purposing’: achteraf bedenken waar je voor staat omdat je nu een écht bedrijf bent geworden.
Het gaat bij hen toch eigenlijk om een fiets met een blauwe voorband die altijd werkt?

En die domineren inmiddels het straatbeeld in steeds meer steden – nationaal en ook toenemend internationaal. Eind 2020 deden al ruim meer dan 200.000 mensen mee, in 50 steden in vier landen. And counting (Londen, Milaan, Parijs…). En Swapfiets staat – op basis van cijfers uit de periode 2016-2019 – in de top-10 van snelst groeiende Europese bedrijven van de Financial Times. Demarrage!

Purpose moet gaan over waar jij elke dag lachend je bed voor uitstapt. Geschreven met het hart, niet met het hoofd. Wat dat betreft is steden leefbaarder, schoner en groener maken wat generiek. Een beetje een multi purpose purpose. Braaf. Er zijn heel veel organisaties die dat zouden kunnen zeggen. En je kan er niet echt tégen zijn. Maar ga je daarvan harder rennen? Of fietsen?

Qua formulering is die purpose keurig, maar niet zo energiek als hun service en de wijze waarop ze hun product framen (‘een fiets die altijd werkt’) en zeker niet zo innovatief, slim en simpel als het concept was en nog steeds is. Dat eenvoudige idee dat niemand nog had bedacht en waarin vele trends en behoeften samenkwamen: studenten (en later natuurlijk veel meer soorten gebruikers) die zelf hun fiets niet meer kunnen of willen onderhouden, gebruikers die steeds minder hechten aan bezit, maar wel maximaal ontzorgd willen worden. Net iets te keurig dus, die purpose. Past niet helemaal bij hun positionering. Jammer. Gemiste kans. Ze moeten nooit gewoon worden, niet doen zoals anderen maar juist altijd hun eigen route fietsen.

Klopt die nieuwe purpose dan helemaal niet? En swapt Swapfiets met deze purpose van geloof? Als we naar de studieachtergrond van de founders kijken is waar de club nu voor staat en gaat wél logisch. Allemaal gasten met een opleiding aan de TU Delft. Opgevoed met het motto van de universiteit: Impact for a better society. Het is ze daar met de paplepel ingegoten. Het zat dus al wel in hun DNA, ze noemden het alleen nog geen purpose.

En – het moet gezegd worden – in de hoogste versnelling geven ze invulling aan hun purpose: met minder consumeren en meer hergebruik en circulariteit. Met de ambitie om een 100% circulaire fiets te produceren, een internationale community te creëren en steeds meer steden te veroveren met de blauwe voorband. En, door ook meer aan te bieden dan fietsen. Want anders dan in Nederland biedt Swap in het buitenland ook elektrische steps en in Berlijn bijvoorbeeld ook al elektrische scooters aan. Met blauwe banden.

Of is het meer? Worden, naast de stad en het klimaat, de aandeelhouder en investeerder hier ook een beetje blij van? Op het eerste oog (nog) niet. Net als in 2019 fietste het geld er in 2020 vlot uit. De operationele kasstroom was ruim € 10m negatief en ook dit jaar zal dat niet anders zijn. Praat je over groei – dan is er altijd geld nodig… Maar voor Swapfiets is daar de 100%-aandeelhouder Pon – zij fietsen de begroting dicht, toen, nu en straks.

Pon heeft veel geld… en Pon maakt zelf fietsen: Pon Bicycle Holding… Dat is doorpakken in de hoogste versnelling. De loodsen van Swapfiets worden helemaal vol gestouwd met voorraad – want waar die inkoop naartoe gaat, laat zich raden. Vestzak, broekzak.
En met toenemende aandacht voor gemak is het abonnementenmodel van Swapfiets een fantastische omzet aanvulling: recurring revenue!

Pon gaat echt geen blauwtje lopen.

Door Leo van de Voort. (voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en co-auteur van het boek Risicovreugde) en Frank Roos (medeoprichter van positioneringsbureau Roos & van de Werk). Beiden zijn verbonden aan Fuel for Living Strategies