Money Matters: Plaatsvervangende vreugde

Het FD mag zich als een van de weinige kranten verheugen in stijgende verkoopcijfers. Toch is het FD maar een klein krantje, met z’n oplage van rond de 60.000: een dwerg vergeleken bij de landelijke dagbladen. Dat is vreemd, als je bedenkt dat Nederland rond de 750.000 ondernemingen telt – allemaal potentiële abonnees – en miljoenen al dan niet professionele beleggers. Dat kan dus beter.

Tegelijkertijd vormen dezelfde ontwikkelingen waardoor de andere dagbladen nu in hun grondvesten wankelen ook voor het FD een bedreiging. Vooral de trend dat er steeds meer (gratis) nieuws via steeds meer kanalen komt moet het FD een doorn in het oog zijn. Zeker de beurspagina’s zijn nu zo goed als overbodig. En dan neemt de concurrentie met de andere bladen ook nog eens toe: zeker de kranten besteden steeds meer aandacht aan zakelijk/financieel nieuws; mogelijk komt er zelfs een nieuwe zakenkrant.

Al met al heeft het FD het in de afgelopen jaren dus wel aardig gedaan, maar de resultaten uit het verleden vormen geen garantie voor de toekomst.

Bij de meeste bedrijven blijkt het moeizaam veranderingen door te voeren zonder druk van de omgeving. Waarom zouden we? Het gaat toch goed! – zo wordt er geredeneerd. Iedereen kent de wijsheid dat je een lekkend dak moet repareren terwijl de zon schijnt, maar in het bedrijfsleven het is gangbaar te wachten tot het regent. En dan is het vaak te laat – als het goed gaat, is er geld genoeg om te innoveren, als het slecht gaat is het op. Bewonderenswaardig dus dat het FD juist nu de krant wel aardig draait heeft gekozen voor een restyling. Maar is de krant er ook op vooruit gegaan?

Ja!

Ja!

Ja!

Wie het vernieuwde FD doorneemt wordt vervuld met wat ik maar ‘plaatsvervangende vreugde’ zal noemen. Zoals je je soms plaatsvervangend schaamt als een ander zichzelf voor schut zet, zo kun je je ook plaatsvervangend verheugen wanneer hij goed voor de dag komt. En dat is hier het geval. De vormgeving is ingrijpend verbeterd; de krant – die nu oogt als een kruising van het Algemeen Dagblad, Het Parool en De Pers – nodigt nu echt uit tot lezen. Helemaal spectaculair zijn de foto’s en andere illustraties; het lijkt wel of het FD nu voor het eerst over een echte beeldredactie beschikt. Balsem voor het oog! De nieuwe kleur van de krant (roze, net als de Financial Times) zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar onderscheidend is het wel.

Een andere, minder opvallende verandering is dat er een centrale eindredactie is gekomen. Tot dusver was er alleen ‘collegiale toetsing’ en wemelde de krant van de fouten. Die eindredactie moet zo te zien nog wel even warmdraaien; in elk geval is het vernieuwde FD nog steeds allesbehalve foutloos en lezen de artikelen hier en daar wat ongemakkelijk. Wat te denken van deze in aanleg bijzonder geestige zin, bijvoorbeeld: “Een bank is op de keper beschouwd een instelling die (a) deposito’s accepteert, (b) leningen verstrekt, (c) de depositohouders voorspiegelt dat hun geld (haar passiva) liquider is dan haar bezittingen (activa), (d) als gevolg daarvan nettorente ontvangt, en (e) daarmee meestal wegkomt.”

Te hopen valt dat de eindredactie niet alleen puntjes op de i zet, maar ook inhoudelijk bijdraagt en een klankbord vormt voor de redacteuren en andere auteurs. Het FD ziet er nu namelijk prachtig uit, maar de redactionele formule is ongewijzigd. Terwijl ook die aan herijking toe is. Voor wie schrijft het FD eigenlijk, om maar eens een vraag te stellen. Voor ondernemers? Voor managers? Voor beleggers? Gezien de grote aandacht voor hard financieel nieuws vooral die laatste groep, zo lijkt het. Maar is dat wel zo verstandig? Tenslotte is juist informatie voor aandeelhouders makkelijk via internet verkrijgbaar.

En dan nog iets: waarom wordt het nieuwe FD niet massaal via de losse verkoop verspreid? Via Albert Heijn bijvoorbeeld, waar zoals bekend veel ondernemers, managers en beleggers komen? Ik moet de hele stad door om een exemplaar te bemachtigen. Zonde. Het nieuwe FD mag gezien worden – dus tóón die krant!