Money Matters: Een mislukte drummer vertelt

Van tijd tot tijd heb ik het Pete Best-gevoel. Voor de niet ingewijden onder u: Pete Best was de eerste drummer van The Beatles, die de groep verliet voordat ze rijk en beroemd werden. Tot in lengte van dagen mag hij komen opdraven op Beatle-dagen en braderieën om te laten zien dat hij bij ‘Love me do’ de maat kan houden.

Ik heb het Pete Best-gevoel als ik weer eens een schoolgenoot tegenkom die naar het buitenland is geëmigreerd met een Braziliaanse schone om de zon op te zoeken en het gure fiscale klimaat te ontvluchten. Of als ik weer eens een studiegenoot tegenkom die zijn universitaire carrière weet te combineren met zakelijke successen (“Ik ben tegenwoordig ook ‘informal investor’, je weet dat jonge bedrijven altijd mijn belangstelling hebben hebben gehad.”). Eigenlijk gaat er geen dag voorbij of het Pete-Best gevoel overvalt me wel eens. Daar zit ik dan met mijn prachtvrouw en bloed van een kindje voor die paar ‘fucking’ euroton per jaar te ploeteren, denk ik dan. Waar is het misgegaan?

Van onbekenden vind ik het niet zo erg als ze me volledig overvleugelen. Ik maak mezelf wel wijs dat ze van huis uit een voorsprong hadden die het me onmogelijk maakt ze ooit nog in te halen. Rijke vader, klassieke opvoeding, liefhebbende buren – ja, ja, zo kan ik het ook. Maar met succesvolle schoolvriendjes, studiegenoten en andere bekenden ligt dat anders. Ik weet precies waardoor ze zo succesvol zijn geworden, en bij elk juichverhaal zwelt mijn Pete Best-gevoel aan.

De drumstokjes vielen me bijna uit de handen toen ik hoorde dat TomTom naar de beurs gaat voor rond de 400 miljoen euro. TomTom, dat bedrijf dat de bekende TomTom-navigator maakt. Opgericht door twee Amsterdamse studenten, jawel. Die nu ieder rond de 50 miljoen gaan ‘cashen’, inderdaad. Twee Amsterdamse studenten die ik ken. Want zaten ze niet in het dispuut van mijn vriendin? Is die ene niet een – hoe zeg je dat netjes – kutzwager van me? Heb ik niet ooit een PC van hem gekocht toen hij als werkstudent bij RAF werkte? Kom ik hem niet geregeld tegen op zijn skates in het Vondelpark? Ik wist dat ze succesvol waren, maar zo succesvol? Jongens wat doen jullie me aan? Al trommel ik de vellen van mijn handen, ik haal jullie niet meer in. Hoe hard ik ook op de tam tam sla, mijn toko wordt nooit een TomTom.

God, wat hoop ik dat die beursgang mislukt, dan hoef ik me niet zo gruwelijk minderwaardig te voelen. Of nee, ik hoop dat het een doorslaand succes wordt. Een beursgang waarbij jullie de meest ambitieuze koersdoelen uit jullie stoutste dromen bereiken. Want zoals de filosoof Friedrich Nietzsche al zei: Je doel bereiken is ook je doel verliezen.