Hoe 1+1 echt meer dan 2 is

Een serie blogs over strategisch waardemanagement.

Op de Brusselse beurs splitste beeldschermproducent Barco in juli haar aandeel in zeven stukken. Ook logistiek vastgoedspecialist WDP koos in 2019 voor een ‘zevensprong’. Een fenomeen dat opnieuw tot leven komt? Je zou het haast denken, nu ook Tesla en Apple ertoe zijn overgegaan.

Door Leo van de Voort. Hij is bestuursadviseur bij Fuel for Living Strategies, voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en en co-auteur van het boek Risicovreugde.

Een aandelensplitsing is in feite niets anders dan een aanpassing van de nominale waarde van de aandelen. Dit heeft tot gevolg dat de hoeveelheid aandelen in een beursgenoteerd bedrijf toeneemt: als de nominale waarde wordt gehalveerd, dan neemt het aantal uitstaande aandelen met factor twee toe, maar de marktkapitalisatie verandert niet. Punt.

Althans … op de Amerikaanse beurs hebben twee giganten recent een aandelensplitsing doorgevoerd, en tweemaal reageerden beleggers enthousiast op deze ‘wonderbaarlijke vermenigvuldiging’. Het aandeel Tesla schoot zo’n 13 procent omhoog, het aandeel Apple sloot meer dan 3 procent hoger.

Meerwaarde door splitsen

Dus hoezo, ‘de marktkapitalisatie verandert niet’? Zou de verhoging kunnen liggen aan de redenen waarom ondernemingen een aandelensplitsing in gang zetten? Denk dan aan:

• – Door de waarde van een aandeel in absolute zin te verkleinen, wordt het ook meer bereikbaar voor de particuliere belegger met een minder omvangrijk beleggingspotentieel.
• – Door een aandelensplitsing zal de liquiditeit toenemen, dat komt de spread (het verschil tussen bied- en laatprijs) ten goede.
• – Een aandelensplitsing is een belangrijke ‘corporate action’ en levert publiciteit op, wat (meestal) waarde op zich is.
• – Het kan een impliciet koopsignaal zijn: het gaat zo goed, er moet gesplitst worden om aantrekkelijk te blijven voor (grote groepen) beleggers.
• – Door de absolute waarde te verlagen, kan het zichtbaar beter in de pas lopen met soortgelijke concurrerende bedrijven.

Op grond van dit alles kan het aantal aandeelhouders toenemen. Het aandeel komt dan voor in de portfolio van (veel) meer beleggers. Daarmee wordt de spreiding onder beleggers groter, wat de verhandelbaarheid ten goede moet komen.

Splitsingen om de verhandelbaarheid te vergroten zijn geen nieuw fenomeen. Ten tijde van de dotcom-bubble was het een beproefde methode. Cisco deed het met grote regelmaat, topman John Chambers maakte er bijna een handelsmerk van: zodra Cisco ’te duur’ werd ging de splitsingsmachinerie in gang. De softwareontwikkelaar voerde tussen 1991 en 2000 maar liefst negen splitsingen door.

Lees ook deel 1: Let’s go nuclear!

Alle blogs van Leo van de Voort voor u op een rij gezet.

(foto: Ichad Windhiagiri, Pexels)