Fugro: duurzaamheid, zorgplicht – wind in de zeilen

Energietransitie staat (wereldwijd) heel hoog op de agenda. Dat geeft de – voormalig (?) – notoire brekebeen op de Amsterdamse beurs Fugro flink de wind in de zeilen. Fugro beweegt zich steeds meer naar een portfolio aan bedrijfsactiviteiten die de energietransitie faciliteren: offshore wind, klimaatadaptatie en water. Maar omdat energiezekerheid op korte termijn momenteel aan belang wint op de langetermijn-energietransitie, trekt ook de vraag naar Fugro’s diensten in de traditionele olie- en gasindustrie sterk aan. Vooral vanwege de oorlog in Oekraïne. Voor het eerst sinds acht jaar schreef Fugro over 2021 dan ook weer zwarte cijfers.

Dit alles heeft de koers van Midkapper Fugro geen kwaad gedaan. Jarenlang kampte het met aanhoudende verliezen, viel het operationeel marge-technisch niet mee, ging het gebukt onder een forse schuldenlast en worstelde het met de herfinanciering. De koers zakte van 92 euro (2011), naar rond de 25 euro, om uiteindelijk de bodem te bereiken op 2,60 euro. Au. Vanaf 2014 tot en met 2020, de zeven magere jaren, was Fugro verlieslatend. Cumulatief kwam het verlies uit op 1,63 miljard euro. De claimemissie van ultimo 2020 nam het probleem van de schuldpositie weg. Daarnaast kondigde het bedrijf dit jaar een aandelenuitgifte aan van 10 procent van het geplaatste kapitaal – een verdere verwatering voor bestaande aandeelhouders.

Maar ook herfinancierde het een bestaande lening (188 miljoen euro) en een doorlopende kredietfaciliteit (250 miljoen euro) tegen aanmerkelijk gunstiger voorwaarden: op de vervangen lening zat een coupon van 6,5 procent, in 2023 oplopend tot acht procent. De nieuwe lening van 200 miljoen euro kent een vaste rente van 3,5 procent en daarmee drukt het de lasten met ten minste vijf miljoen euro per jaar. Aan de lening en kredietfaciliteit zitten duurzaamheidscriteria vast, gerelateerd aan onder andere CO²-uitstoot, diversiteit en hernieuwbare energie. Behaalt Fugro hierbij de overeengekomen doelstellingen, dan krijgt het korting op de rente en bij het niet-halen ervan volgt een hogere rente.

Finance meets strategy
Aandeelhouders – die toch een verwatering voor de kiezen kregen – hebben er wel vertrouwen in; zakte koers aanvankelijk nog even naar 11,25 euro, inmiddels is deze boven de veertien euro gekomen. En waar de AMX-index dit jaar een ruime vijf procent inleverde, steeg het aandeel Fugro met ruim 100 procent. Mooi, maar way to go. Als Fugro zijn verliezen van de afgelopen tien jaar wil inlopen, moet de koers 900 procent stijgen. Daarmee zou de beurskoers tien jaar lang jaarlijks met 26 procent omhoog moeten. Een even interessante als onmogelijke opgave?

Er wordt nu wezenlijke vooruitgang geboekt op de Path-to-Profitable-Growth-strategie. Het bedrijf verwacht daarom meer te moeten investeren. Bij de cijfers over het eerste kwartaal van 2022 rekende het nog op een Capex van rond de 100 miljoen. Bij de presentatie van de halfjaarcijfers was dat opgetrokken naar 110 miljoen, en eind derde kwartaal van 2022 is de prognose zo’n 125 miljoen. De investeringen stijgen onder meer vanwege de aanhoudende groei van het bedrijf. De beste indicatie van de verdere groei is het orderboek. Daarbij, met de herfinanciering versterkt Fugro zijn balans, verlaagt het de risico’s (bijvoorbeeld breach van convenanten), en realiseert het ruimte om door te kunnen investeren in toekomstige groei: finance meets strategy.

Investeren in duurzaamheid
Waarlijk grootse en blijvende resultaten worden geboekt bij een combinatie van voorstellingsvermogen, realisatiekracht en moed. Met het voorstellingsvermogen en de realisatiekracht lijkt het wel goed te zitten. Echter, nu komt het aan op moed. De voormalig (?) notoire brekebeen komt in een spagaat die lijkt op die van RJR Nabisco destijds (lees het prachtige Barbarians at the Gate) – daar werd de waarde fors gedrukt door een portfolio met niet te combineren elementen: tabak (met claims boven het hoofd) en voedingsmiddelen.

Fugro zou er in onze ogen voor moeten kiezen de activiteiten gerelateerd aan energiezekerheid af te splitsen. Daarmee wordt het een pure play ‘groen’-fonds. Met geld om verder te investeren in duurzaamheid, waarmee het een aanzet geeft tot de maatschappelijke zorgplicht voor bedrijven en bijdraagt aan het oplossen van een probleem in plaats van het vergroten ervan. Daar is – uiteindelijk – moed voor nodig En het houdt de barbaren buiten de poort.

Rest nog de vraag of die afsplitsing én verdere investeringen het hoge niveau van ooit weer gaan faciliteren. Maar het kan niet de bedoeling zijn de latente potentie manifest in de armen van barbaren te drijven… Maar alles beter dan dolen op het Damrak.

Leo van de Voort is voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en verbonden aan Fuel for Living Strategies. Leen Paape is emeritus hoogleraar Corporate Governance bij het Nyenrode Center for Entrepreneurship, Governance & Stewardship. Zij zijn de auteurs van het boek Exit Fantoomtrots.