De identiteitscrisis van de accountant

De titel van de bijeenkomst ‘Lastige Accountants’, voorspelde wat dat betreft al weinig goeds. De aanwezigen hadden geen bijster hoge dunk van accountants, zo bleek toen discussieleider Gert Greveling langs ging met de microfoon. “Hij is lastig; stelt de verkeerde vragen; draagt problemen aan, maar lost ze niet op; begrijpt de business niet”. Een enkeling bracht in die kritiek nog wel een nuance aan door te stellen dat bedrijven zelf ook een verantwoordelijkheid hebben als het gaat om bijvoorbeeld goede en correcte aanlevering van cijfers. Toch overheerste de onvrede.

Adviserende functie
De rol van de accountant is er de afgelopen jaren niet duidelijker op geworden, zo komt in de discussie naar voren. De controlerende functie is hoe langer hoe meer verdrongen door een adviserende functie. De accountant moet zich meer gaan richten op zijn controlerende functie, zo luidde de conclusie.

Identiteitscrisis
Brenda Westra, samen met Gert Greveling auteur van het boek ‘Onthullingen over accountants”, merkte ook op dat de accountant in een soort identiteitscrisis verkeert.. De kern van het probleem ligt volgens haar in het systeem waarin ze hun contolerende rol moeten uitoefenen. “Vooral de manier waarop externe accountants functioneren, deugt niet. Externe accountants worden op papier ingehuurd om een onafhankelijk oordeel te geven over de cijfers die een bedrijf aanlevert. In de praktijk is van onafhankelijkheid absoluut geen sprake.

Cosmetisch
Het werk van de externe accountant is in feite puur cosmetisch, zo beweert Westra. “Een externe accountant is een adviseur die door een bedrijf zelf wordt ingehuurd. De accountant maakt dus in feite onderdeel uit van het bedrijf, maar wordt tegelijkertijd geacht om de cijfers van datzelfde bedrijf kritisch te beoordelen. Dat werkt natuurlijk niet. Ofwel ze dansen naar de pijpen van hun broodheer en verzuimen daarmee hun werk goed te doen. Of ze zijn volgens hun opdrachtgever te kritisch en worden daarom vervangen door een soepeler iemand. Die laatste situatie was bijvoorbeeld het geval bij Parmat het geval. Westra liet op Op deze manier wordt het doel van de accountant indekken in plaats van ontdekken”.