Column: Angst en hebzucht

Anders dan in Engeland houden we niet grootdoenerij. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg, is het motto. Beursgenoteerde ondernemingen hebben over het algemeen de balansen geschoond en zijn weer klaar om deals te doen. Ze komen dan ook weer terug op de markt, maar vooralsnog schoorvoetend. De schrik naar aanleiding van de ict-hype eind jaren negentig zit er nog flink in. Weg waardecreatie. Daarnaast is er volgens insiders angst voor een IMS Health-scenario, compleet met aandeelhoudersrevolte en boeteclausule. Maar er is één emotie die angst overtreft. Juist ja, hebzucht. Aandeelhouders willen waardecreatie zien en eisen van bestuursvoorzitters rendement. Via acquisities of via superdividenden.

De Nederlandse bestuursvoorzitter is voorzichtiger geworden met ondernemingsgeld. Schuldfinanciering voor overnames? Hij durft er niet of nauwelijks aan te beginnen. Gevolg is dat de CEO het op de koopjesmarkt het aflegt. Dom, dom, dom… Private equity huizen doen deal na deal en als professional buyers krijgen zij van hun sponsors (banken, institutionele beleggers) miljoenen, zo niet miljarden. Waar het lef van Nederlandse CEO blijft? Goede vraag, u mag het zeggen. In Engeland is de wereld omgedraaid. Daar hebben corporates het lef zich dieper in debt te steken. Ze troeven financiële partijen af. En uiteindelijk wint iedereen, ook M&A-adviseurs. Zij parkeren hun fraaie Rolls Royce met navigatie pal voor het Hilton. Waar we in Nederland nog steeds aankomen met de taxi.

Ronald Bruins
Hoofdredacteur Fusie & Overname