You gotta love short people

Shortsellers hebben een slechte naam, maar halen wel de rotte appels uit de markt.

Een serie blogs over strategisch waardemanagement.

Ooit had Randy Newman een grote hit met zijn lied Short People:

They walk around, tellin’ great big lies. Short people got nobody to love.

Waar doet dat aan denken? Aasgieren worden ze genoemd, of sprinkhanen: de hedgefondsen die geld persen uit beleggen in bedrijven, die hun zaakjes niet op orde hebben, of – erger – bedrijven die zaken veel rooskleuriger voorstellen dan ze daadwerkelijk zijn.

Door Leo van de Voort. Hij is bestuursadviseur bij Fuel for Living Strategies, voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en en co-auteur van het boek Risicovreugde.

Ook bij het genadeloos van zijn voetstuk gevallen bedrijf Wirecard hebben ze toegeslagen en werden miljardenwinsten gerealiseerd. Ooit stond het aandeel Wirecard boven de 200 euro, het eindigde met minder dan 2 euro. Kassa!

Shortselling is de verkoop van geleende aandelen of obligaties van beursnoteringen waar problemen worden voorzien. Als die voorziene problemen ook daadwerkelijk materialiseren dan kunnen shortsellers die aandelen of obligaties voor een appel en een ei opkopen en realiseren ze megawinsten.

Echte beleggers – althans, dat vinden zijzelf – doorgronden aandelen die zijn ondergewaardeerd, en slaan aan het handelen.

Shortsellers – speculanten, volgens anderen – opereren doorgaans op basis van fundamentele economische kennis en dragen zo bij aan terechte prijscorrecties van (vaak ten onrechte) overgewaardeerde vermogenstitels. Zo helpen zij de markt efficiënt te functioneren. En, romantisch gesteld, brengen ze soms forse misstanden (fraude, mismanagement) aan het licht, als ware klokkenluiders!

Daarbij moeten de ogen niet worden gesloten voor – minder romantisch – koersmanipulatie, en het creëren van een selffulfilling prophecy. Dan zijn shortsellers geen ‘detectives’, maar premiejagers.

Speculant of waarheidszoeker?

Shortsellers hebben dus niet persé een goede naam. Het speculeren op een waardedaling – of zelfs ondergang van een bedrijf met vele medewerkers – kan niet meteen op veel sympathie rekenen. Ook niet van beleggers, die er posities in hebben.

Zo pakten shortsellers (i.c. Hindenburg Research) onlangs het vrachtwagenbedrijf Nikola One aan. Ze legden bloot dat de belofte vrachtwagens op waterstof en elektriciteit te laten rijden vooral fake was. Nikola One ging in maart 2020 naar de beurs, met een marktwaarde van 28 miljard euro, meteen meer waard dan Ford … welja! Daar is na de ontrafeling van tientallen uitgekiende leugens weinig meer van over.

Ik noem dat een nuttig en reinigend effect, zoals het eerder ook al bij meubelbedrijf Steinhoff en energiebedrijf Enron te zien was.

Uit het lied van Randy Newman:

They got grubby little fingers and dirty little minds. They’re gonna get you every time.

De moraal? Heb je zaakjes op orde, dan is er niets aan de hand.

Alle blogs van Leo van de Voort voor u op een rij gezet.

(foto: Energepic, Pexels)

Gerelateerde artikelen