Spic en spac (3)

Lees ook:
– Spic en spac (1)
– Spic en spac (2)

Spacs zijn beursgenoteerde ‘zakken met geld’ op zoek naar fusiemogelijkheden. Het over te nemen bedrijf krijgt dan middels die fusie een beursnotering. Daarbij wordt door heel veel ‘indirecte’ partijen heel veel geld verdiend: juristen, notarissen, tax advisors, communicatiebureaus, accountants. En zakenbanken. Natuurlijk zakenbanken. Altijd zakenbanken.

Een – helaas – anonieme quote:
‘No matter whom the people elect, you always get JP Morgan and Goldman Sachs in charge. the shit going on is unbelievable, all to save massively overpriced assets.’
Heerlijk.

Er moet geld worden verdiend. En dan zijn – zeker de wat omvangrijkere – spacs heel interessant voor de investment bankers. Dat gaat al prima bij de initiële beursgang van de ‘lege huls’. Bingo.

Maar daarna nóg een keer – namelijk bij de fusie met de target. Kassa.

Maar het wordt het fijnst als er bij de dealvorming een financieringstekort ontstaat; en dat kan al vlot gebeuren als de target duurder is dan er cash in de ‘lege huls’ zit. Dan is er dringend behoefte aan een vlotte extra financieringsronde. Bazinga!

Dit laatste wordt ook wel ‘pipe’ genoemd: ‘private investment in public equity’. Meestal institutionele beleggers steken dan – al dan niet fors – extra geld in de deal. Zo’n pipe-investering kan fors oplopen. Volgens berekeningen van Morgan Stanley is een pipe-investering – gemiddeld – 66% groter dan het door de spac zelf opgehaalde geld.

En dan hebben die institutionele partijen nog twee voordelen ten opzichte van de eerste beleggers. Zij weten – in tegenstelling tot hen die geld in de lege huls hebben gestoken – wél met welke target een fusie wordt beoogd. En ze hebben onderhandelingsmacht – vanwege hun marktmacht en vaak ook vanwege de tijdsdruk.

Ten slotte is er nog de vraag, nu de spac hausse duurt, of er wel voldoende aantrekkelijke targets zijn?! Er is in 2021 en 2020 méér dan $ 250 miljard opgehaald – waarbij er nog meer dan 400 spacs op zoek zijn naar een fusiepartner. Belangrijke vraag is natuurlijk of dat écht interessante targets zijn, en áls ze dat zijn of daarvan de prijs vanwege de belangstelling niet onredelijk hoog is opgedreven?! En of een beursnotering dan de waarde gaat realiseren die – tegen beter in – wordt verwacht.

Natuurlijk, CM.com was in Nederland een – terecht – succesverhaal. En er zullen er nog best wat volgen. Maar uit datamateriaal blijkt dat van de recente spacs (in 2017 – 2019) de waarde een jaar na de fusie gemiddeld ruim een derde lager stond.
Een spac is een risicovolle belegging. Daarmee niet oninteressant. Maar in toenemende mate is het oppassen voor ‘overprized assets’. Anders is het ‘the shit that hits the fan’…

Door Leo van de Voort. Hij is bestuursadviseur bij Fuel for Living Strategies, voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en auteur van het boek Vensters op waarde.