DPA: Focus op irrelevantie… (1)

Van 2020 op 2019 daalde nagenoeg werkelijk alles bij DPA: omzet, brutowinst, ebit, resultaat per aandeel, het aantal medewerkers en de productiviteit. O ja, en de beurskoers.

We kunnen stellen: bij de aanvang van 2021 was DPA een ‘sitting duck’. Rijp voor ‘sprinkhanen en barbaren’. En een ervan die melde zich dan ook – in de vorm van investeringsmaatschappij Gilde Equity Management Benelux Partners. Zij brachten een openbaar bod uit op de aandelen DPA, voor € 1,70 per aandeel – een premie van ruim 23% op de gemiddelde prijs vóór de overnamegeruchten.

DPA heeft het bod zorgvuldig bestudeerd en na afweging van alle betrokken belangen geconcludeerd dat het goed is voor DPA en haar opdrachtgevers en medewerkers. ‘Ook zijn we van mening dat de biedprijs een eerlijke en directe waarde vertegenwoordigt voor de aandeelhouders’. Dat zal – maar of het ook op goede wijze het potentiéél reflecteert, dat moet toch zeer de vraag zijn… waarom zou Gilde er anders aan beginnen?

DPA heeft zich klem bestuurt, en Gilde gaat er vandoor met de waarde-extractie.
Bij de verkopende aandeelhouders, het management en het toezicht klinkt bijna een soort tevredenheid door: kijk eens hoe goed wij DPA onderbrengen.

Je zou er het woord fantoomtrots voor uitvinden…

En zo verdwijnt er wéér een fonds van de Nederlandse beurs. Geen parel in casu – integendeel. Bij de beursgang van DPA in 1999 was de introductiekoers € 12,75 – en daar lag die dag de slotkoers al onder… € 12,30. In 1999 stonden er 6,4 miljoen aandelen uit – wat de waarde toen op € 81,7m bracht; nu, decennia later, is de beurswaarde ca. € 80m – maar daartoe staan er inmiddels 47 miljoen aandelen uit. Zelfs met het over de jaren cumulatief dividend per aandeel van € 1,23 (ja, echt…) is er geen spoor van waarderealisatie te bespeuren. DPA heeft tientallen miljoenen aandelen uitgegeven voor overnames – allemaal te duur, zonder visie, niets bijdragend (behalve voor de verkopers). De kasstroom is zeer mager, de liquiditeit (te) gering, en de koers te laag om nog verder te emitteren voor de financiering van… ja, van wat eigenlijk…

Rabobank heeft een ‘fairness opinion’ afgegeven. Dat geloven we. Die ziet niet graag bedrijven door financieringsarrangementen en convenanten zakken… de afdeling ‘Bijzonder beheer’ heeft het druk genoeg.
Grote aandeelhouders hebben al gezegd het bod te steunen – zij hebben een forse meerderheid van de aandelen in handen. En – de investering is allang afgeboekt – dood geld is dood geld; dat dan maar enigszins tot leven laten wekken door een roofridder! ‘Take the money, and run…’.

Ook het bestuur en de raad van commissarissen steunen het bod unaniem. Welja – wat hebben zij de afgelopen jaren gedáán?!

Getuigt dit van moedeloosheid bij DPA?… immers, het aandeel DPA stond ruim twintig jaar genoteerd aan het Damrak. Met nul resultaat.

Getuigt dit van naïviteit bij DPA?… immers, toezeggingen van private equity investeerders over dat ‘eigen identiteit, merknamen en cultuur waarin ondernemerschap en decentrale besluitvorming worden gekoesterd’, zijn al snel boterzacht als zij door tegenvallende resultaten worden ingehaald. Dan valt er best wat te snoeien in merknamen, het aantal vestigingen, sectoren die worden bediend, het geld uitgeven aan duurzame projecten, etc.
Getuigt dit van een opportunistische vlucht vooruit bij DPA?… immers, met Gilde als groeipartner ‘wordt zeker gesteld dat DPA versneld kan investeren in het aannemen en ontwikkelen van professionals en het bieden van training, uitdagende opdrachten en interessante carrièremogelijkheden’. Yeah right. Als dat al het geval is (en voorlopig: waarom niet?) dan wordt toch vooral Gilde daar beter van. En waarom kan dat nu dan niet óók – zonder Gilde?

DPA is aan het einde van haar financiële latijn – geen ruimte op de beurs, geen ruimte bij bancaire financiering. DPA had medio eerste decennium al een mooie toekomst achter zich. Die rekening wordt nu op tafel gelegd.

(wordt vervolgd)

Door Leo van de Voort. Hij is bestuursadviseur bij Fuel for Living Strategies, voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en auteur van het boek Vensters op waarde.