Credit Manager Mieke van Dorst: “De laatste twee jaar heb ik meer faillissementen meegemaakt dan de twintig jaar daarvoor”

fallback
De 60-jarige Credit Manager Mieke van Dorst kan met recht als een pionier in haar vakgebied beschouwd worden. Toen ze bijna 24 jaar geleden bij het Beuningse InterCheM in dienst trad, bestond de term Credit Manager nog niet eens. Als een van de weinige vrouwen kwam ze te werken op de administratieve afdeling. Daar heeft ze het debiteurenbeheer op poten gezet. In de loop der jaren heeft ze gezien hoe langzaam maar zeker de professionele erkenning van haar vak groeide. Ook zag ze tot haar tevredenheid het aantal vrouwelijke Credit Managers gestaag groeien.

Hoezeer het vak van Credit Manager twintig jaar geleden nog in de kinderschoenen stond, wordt wel duidelijk als van Dorst de situatie van toen schetst. “Van moderne automatisering was nog in de verste verte geen sprake. De crediteuren en debiteuren werden op een magneetstrip gezet die vervolgens door de factureermachine werd geloodst. Met gekleurde plastic ruitertjes maakten we de status van onze schuldenaars zichtbaar. Een groen ruitertje stond voor een keurige betaler; bij rood ging je al meer richting de gevarenzone en zwart betekende meestal een faillissement.

Nadat de wanbetalers in kaart waren gebracht, ging ik ze bellen. Ik hield een speciaal dagboek bij van alle klanten die financieel in gebreken zijn bleven. Op de werkvloer spraken we ook wel van ‘het smoezenboek’, omdat de meest creatieve en originele smoezen de revue passeerden. Ik sprak wel eens iemand van wie binnen korte tijd drie keer de schoonvader is overleden. In het begin vond ik het wel eens lastig om consequent en zakelijk te blijven, maar naar loop van tijd ging me dat steeds gemakkelijker af”.

In 1986 maakte van Dorst de eerste grote automatiseringsslag door. Standaard aanmaanbrieven maakten de tijdrovende telefoongesprekken overbodig. “Vanaf toen was mijn werk wel een stuk gemakkelijker. Wanbetalers vertoonden nogal eens vluchtgedrag als ze hoorden dat ik aan de lijn hing. Met de incassofax die ik nu nog verstuur was er geen ontsnappen meer aan”.

In de beginjaren van de carrière van van Dorst waren er af en toe wel mannelijke klanten die er moeite mee hadden om zich te moeten verantwoorden tegenover een vrouw. “Soms kreeg ik wel eens een scheldkanonnade over me heen, maar al vrij snel werd ik serieus genomen. Ik kreeg alle steun en vertrouwen van het bedrijf om mijn functie krachtig uit te voeren”.

Van Dorst ziet tot haar genoegen dat in de loop der jaren steeds meer vrouwen ervoor gekozen hebben om Credit Manager te worden. “Dat heeft er ook mee te maken dat Credit Management nu officieel als vak wordt erkend. Zelf heb ik begin jaren negentig een officiële opleiding gevolgd. Daarnaast hebben we nu een overkoepelende organisatie, de Vereniging voor Credit Management (VVCM)”.

Met de conjuncturele neergang van de afgelopen jaren is het beroep van Credit Manager er volgens van Dorst niet makkelijker op geworden. “De laatste twee jaar heb ik meer faillissementen meegemaakt dan in de twintig jaar daarvoor. Je kunt wel stellen dat het betalingsgedrag van klanten er niet op vooruit is gegaan. Het beleid van bedrijven is er steeds meer op gericht om zo laat mogelijk te betalen. Gelukkig zijn ook onze middelen om met wanbetalers om te gaan veel beter geworden. Van elke klant registreren we in de computer zijn betalingsgedrag. Nee, de tijd van de gekleurde ruitertjes behoort gelukkig tot de verleden tijd”.

Mogen wij u ook interviewen? Heeft u onlangs als controller of financieel-manager een interessante carrière-stap gemaakt? Een stap die u met 10.000 collega’s wilt delen? Stuur dan een mailtje met een korte toelichting naar de redactie. Dan kunnen onze journalisten u interviewen.

Gerelateerde artikelen