Het besparingsalfabet – De “A” van Angst en Arrogantie op de Apenrots

A] Angst en Arrogantie op de Apenrots.
Om maar met de deur in huis te vallen. Arrogantie staat naar mijn stellige overtuiging in de top 5 van redenen waarom organisaties geld laten liggen. Er valt dus nog heel veel te besparen.  
    
Angst en arrogantie hangen veelal samen. Ben je met veel moeite bovenop de apenrots gekomen, dan zijn er altijd mensen die proberen je er van af te stoten. Angst is er dus altijd dat er mensen zijn die dingen beter weten dan jij. Die moet je dus weren. Vooral geen mensen om je heen verzamelen die misschien niet eens zo slim zijn als jij, maar van sommige zaken wel meer verstand hebben. Dit kan heel bedreigend overkomen. 

Arrogantie kan 2-erlei zijn: Enerzijds “Wij zijn zo'n grote organisatie, wij hebben alle kennis zelf in huis”.  Ik ben de eerste om toe te geven dat dit waar is. Echter er zijn uitzonderingen. Veelal hebben die wereldspelers van formaat “global purchase” contracten met eveneens wereldspelers. Dat betekent ook grote spelers met de nodige overhead aan de ene kant, van de andere kant hebben ze het voordeel van gunstiger inkoop. Ik ben er van overtuigd dat er op plaatselijk, regionaal of zelfs landelijk niveau ondernemers zijn die weliswaar niet die inkoopkracht hebben als de wereldspelers, maar door hun efficiëntere, minder loggere organisatie het qua prijs heel goed kunnen opnemen tegen die grote jongens. Kwaliteit en service zal veelal net zo goed, of zelfs beter zijn. Ook dat is belangrijk. 

Ik kan mij voorstellen dat er organisaties zijn die e.e.a. dwingend voorschrijven om zo het systeem niet te frustreren. Ze zijn zich weliswaar bewust dat het op plaatselijk niveau in uitzonderingsgevallen beter kan. Daar staat tegenover dat in 9 van de 10 gevallen deze methodiek wel beter is. “Elk foordeel hep se nadeel”. 

Anderzijds is persoonlijke arrogantie een enorme valkuil. Managers zijn manager geworden omdat ze de beste zijn, toch? 94 procent van de mensen vind zichzelf beter dan andere mensen die hetzelfde werk doen. Het deel “Alles onder controle” in mijn boek staat vol met voorbeelden van managers die zich zelf ontzettend slim vinden. Voorbeelden die voor de lezer lachwekkend zijn, maar eigenlijk om te huilen zijn. 

Een voorbeeld hiervan is de Europese Aanbesteding van kopieerpapier welke regelmatig wordt gehouden. Door de orders te bundelen worden er grote partijen in eens verkocht. Toch zijn er altijd mensen die denken zelf beter te kunnen onderhandelen dan de markt.

Kortom: Zo lang er mensen zijn die het eigen belang laten prevaleren aan het groepsbelang zijn er nog heel veel besparingen mogelijk.

Ids van der Meulen Bosma helpt als kostenreductieconsultant organisaties hun winst te verhogen door te besparen op de algemene kosten. Hij is de schrijver van de besparingsomnibus. Meer informatie tref je aan op meer-besparen.nl.