There is no ‘I’ in ’team’, en ook niet in ‘success’

Een serie blogs over control.

Adembenemend spannend. De race was nog niet eens begonnen en we zaten al op het puntje van de stoel. Een kwartier voor de start rijdt Max zijn auto in de barrière. Vier blokkerende banden op het natte asfalt … het is gedaan! Iedereen van het team dacht op dat moment: einde oefening.

Door Hinrich Slobbe, control prof in beide betekenissen, als associate professor aan de Business School Nederland en als directeur van Wisdom in Finance

Toch krijgt iemand het lumineuze idee om door rijden naar de grid. Ter plekke moet de auto worden gerepareerd. Een gok die gigantische risico's met zich meebrengt. Normaal wordt een auto hersteld in de garage en heb je al je gereedschappen en onderdelen onder handbereik, maar dat betekent ook dat je moet starten vanuit de pits, met een kleine kans op een competitieve race of serieuze punten.

Oefening baart kunst

Nu vindt die hele operatie plaats op zevende startpositie. Hier is geen draaiboek voor. Toch moet alles op de automatische piloot. Meer dan tien man zie je sleutelen aan de auto. Alles draait om communicatie, de juiste man op de juiste plaats. Geen seconde te verliezen, onder de auto roep je om een sleutel 17 en je krijgt hem in je uitgestoken hand. Onderdelen vervangen via een luchtbrug tussen de garage en de startplaats. Als een geoliede machine werken de mecaniciens onder grote tijdsdruk. Nog 10 minuten, nog 8, nog 6. Uiteindelijk moet de auto op tijd op vier wielen staan om te mogen starten. En met nog maar 25 seconden voor de deadline, is de wagen klaar. Het aftellen voor de race kan beginnen.

Dat is pas SpoedControl. Zo'n teamprestatie onder hoge druk kan alleen als professionals getraind zijn en zeer goed op elkaar zijn ingespeeld. Ze oefenen normaal al onder hoogspanning voor het wisselen van banden en het tanken van de bolide. Als je ziet hoe zo'n pitstop verloopt kun je alleen maar met veel bewondering toekijken. Maar dit was een geheel andere operatie. Van een beschadigde auto moest in een paar minuten een herstelde kopie worden neergezet. Alle onderdelen waren aanwezig, alle reparaties waren al een keer eerder uitgevoerd. Men heeft geleerd om duidelijk te communiceren, te luisteren, bevelen uit te voeren, het overzicht bewaren. En de coureur moest afwachten, om de echte (race) klus uiteindelijk te klaren.

There is no 'I' in 'team', en ook niet in 'success'.

Wat ik mooi vond om te zien dat Max de volledige eer gunde aan zijn team. Hij zei zelfs dat hij gefaald had maar dat zijn mensen hem weer in de positie brachten om toch te rijden voor het podium. Dat hij de rijder van de dag werd, had hij aan hen te danken. Dit is hoe goede teams werken. Natuurlijk, zonder het magnifieke niveau van rijden van Max was dit niet mogelijk geweest, maar hij wist dat hij kansloos was zonder deze geweldige monteurs.

Slechte leiders daarentegen geven anderen de schuld bij falen en trekken alle glorie naar zich toe bij succes. Daar wil niemand voor werken, omdat men zich niet erkend voelt en het ook helemaal niet leuk is om bij zo'n club te horen. Max heeft de nederigheid van een goede leider die snapt dat het slechts lukt met een team om je heen.

Controllers hebben in hun organisatie vaak een coördinerende rol. Leer van Max dat je altijd het overzicht moet bewaren, juist in spannende momenten. Daar waar de druk het grootst is, leer je de sterke en zwakke punten van je team kennen. Train daarop, oefen voortdurend voor de tijden van tegenslag en hoogspanning. En adviseer je leiding om een nederige houding te hebben, die ondersteunend is voor de gehele teamprestatie. Want alleen ga je misschien een tijdje sneller, maar samen als team kom je altijd verder!

SpoedControl, óók Control 3.0.

Alle blogs van prof. Hinrich Slobbe voor u op een rij gezet.

(foto: Randomwinner, Pixabay)