Te laat komen onvoldoende reden voor ontslag op staande voet

In 2002 treedt de werknemer in dienst bij een soft ware ontwikkelaar. Met de werknemer is besproken dat hij in voorkomende gevallen ook gedetacheerd kan worden. Vanaf 2005 verschijnt de werknemer geregeld te laat op zijn werk. De werkgever spreekt de werknemer hier meerdere malen op aan.

Op enig moment verslechterde situatie dusdanig dat de werknemer volledig arbeidsongeschikt wordt verklaard. De bedrijfsarts geeft aan dat de arbeidsongeschiktheid van de werknemer zijn oorsprong vindt in de lange reis- en werktijden van de werknemer.

In overleg met de werkgever hervat de werknemer zijn werkzaamheden weer en gaat dichter bij huis werken om zo lange reistijden te voorkomen. Ook onder deze omstandigheden verschijnt de werknemer nog regelmatig te laat op zijn werk.

Ontslag op staande voet

Voor de werkgever is op een gegeven moment de maat vol en deze besluit de werknemer op staande voet te ontslaan. Als reden voor het ontslag op staande voet voert de werkgever aan dat de werknemer het bedrijf ernstig in diskrediet heeft gebracht en zich ten onrecht niet ziek heeft gemeld.

De werknemer stelt dat zijn ontslag nietig is en vordert onder meer doorbetaling van loon. Het Hof oordeelt uiteindelijk dat gelet op de bijzondere omstandigheden van de werknemer, van de werkgever verwacht mocht worden de bedrijfsarts contact op te laten nemen met de werknemer om te onderzoeken wat er nu precies aan de hand was.

In de plaats daarvan heeft de werkgever volstaan met het verzamelen van bewijsmateriaal omtrent het verzuim van de werknemer en hem op grond daarvan op staande voet te ontslaan. Daarnaast overwoog het Hof dat van een goed werkgever verwacht mag worden dat deze de Arbo-dienst zou inschakelen om de arbeidsongeschiktheid van de werknemer opnieuw te beoordelen en deze zonodig te begeleiden.

Gelet op al deze omstandigheden, en de leeftijd van de werknemer (54 jaar) heeft het Hof geoordeeld dat ontslag op staande voet onrechtmatig is. Dit betekent dat de werknemer alsnog recht heeft op doorbetaling van loon, zoals door hem gevorderd.

Bron: Tijdschrift Financieel Management: Legal Update ism BANNING Advocaten