PwC: CSRD-verslagen negeren kansen door duurzaamheid

Slechts tien procent van de benoemde IRO’s in CSRD-verslagen bestaat uit kansen. Het overgrote deel gaat over risico’s ten aanzien van duurzaamheid en vooral over impact. Dat komt naar voren uit onderzoek van twee PwC-medewerkers naar twaalf CSRD-rapportages van banken en verzekeraars, waarvan acht uit Nederland en vier van financiële bedrijven uit omringende landen, waaronder BNP Paribas, Allianz en Commerzbank.

De PwC’ers hebben er begrip voor de omzichtigheid ten aanzien van kansen van duurzaamheid. “Als je zegt: ‘Hier zie ik een mogelijkheid’, dan betekent dat je die de komende jaren verder moet uitwerken. Zowel qua doelen die je stelt, maar ook de meetmethoden die daarbij horen.”

De implementatie van de CSRD had een flinke impact op wat financiële instellingen rapporteren en de wijze waarop ze dat deden, zo constateerden de twee onderzoekers. “Dat blijkt alleen al uit de omvang. Zo telde het sustainability statement van Commerzbank meer dan tweehonderdvijftig pagina’s, exclusief bijlagen.”

De PwC-onderzoekers hadden meer aandacht verwacht op risico’s en vooral kansen, vanwege die dubbele materialiteit. De verdiepende analyses daarvoor ontbreken vaak.
Als het gaat om risico’s ligt de focus op waardeverlies van assets door klimaatverandering. Weinig van de onderzochte bedrijven rapporteren over zogenaamde locked-in broeikasgasemissies: bezittingen op hun balans die CO₂-intensief zijn en in de toekomst minder waard kunnen worden. Volgens de PwC-onderzoekers wordt dit risico wel erkend, maar heeft nog geen prioriteit op de korte of middellange termijn.

Alle onderzochte banken en verzekeraars besteden vooral aandacht aan drie thema’s: klimaatverandering, het eigen personeel en ‘consumenten en eindgebruikers. Dit zijn de onderwerpen waarop de ondernemingen een positieve of negatieve invloed zien. Vervolgens keken de onderzoekers naar de IRO’s die de banken en verzekeraars benoemden in hun verslagen: impact (positief of negatief), risico’s en kansen (opportunities). De IRO’s sluiten vooral aan bij impactmaterialiteit, de invloed van een organisatie op mens en milieu.

Slechts een derde sluit aan op financiële materialiteit, de impact van een maatschappelijke thema op de financiële prestaties van de organisatie. Dat terwijl CSRD de financiële en impactmaterialiteit benadrukt.

Opvallend is verder dat CSRD-rapportages erg technisch en moeilijk leesbaar zijn. “We waren gewend dat bij de jaarrekening een mooi verhaal over duurzaamheid werd verteld in het management report”, zegt éen van de onderzoekers. “Maar een duurzaamheidsverslag is gericht op hoe het werkelijk is. Soms is dat best complex, en leest dat misschien niet altijd lekker weg.”