Money Matters: Heimwee naar de hype

“Eindelijk is uw nederig dienaar ook prive voor allen die dat willen bereikbaar op de wondere wereld van het Net. Dit is mijn eerste Weblog tekst die natuurlijk bol staat van de geniale vondsten. Binnnekort kunt u meer van mij verwachten!”, schrijft de in de internet-wereld roemruchte Eric Bartels in zijn weblog (www.ericbartels.com).

Een bezoekje waard, ook als u niet gediend bent van geniale vondsten en spelfouten. Want dit is dezelfde Eric Bartels (twaalf ondernemingen, dertien faillissementen) die het geld er doorheen jaste in een tempo waar zelfs Boo.com en andere ondernemingen met een gloeiend hete burn-rate jaloers op waren. Geld van de aandeelhouder, wel te verstaan. Zoals het onfortuinlijke Nesbic, dat miljoenen in het bedrijf Magic Minds van Bartels investeerde – en Nesbic speelde weer met het geld van grootaandeelhouder Fortis, en die weer met pensioengelden.

Het verhaal gaat dat vertegenwoordigers van Nesbic en Fortis op het hoogtepunt van de internethype een bedrijfsbezoekje brachten aan Magic Minds. De heren (grijze pakken, aktetassen, roos op de schouders) waren vol bewondering toen ze voor het imposante, pas gerestaureerde gebouw aan de Amsterdamse Prins Hendrikkade stonden – hetzelfde aardstraalvrije gebouw waar Bartels’ geestverwant, de ondernemende brekebeen Ronald Jan Heijn, enige tijd zijn Oibibio had gevestigd. Heijn had het pand al voor honderdduizenden guldens verspijkerd, Bartels had er nog een schepje bovenop gedaan, en alle kamers en meubilair in strak wit laten bekleden.

Maar waar was Bartels toch?, vroegen de heren in de grijze pakken zich af. En wat was dit voor een bedrijf? De begane grond was ingericht als café voor het eigen personeel, met enkele rustruimtes waar de New Age-muziek doorheen zweefde. Op een enkele gast die was overgebleven uit de Oibibio-tijd na, was het hier van een Zen-Boeddhistische leegte. Eén van de grijze pakken met horeca-ervaring merkte op dat het bedrijf het waarschijnlijk niet van de baromzet moest hebben.

Het kantoor van directeur Bartels – hij was nu al meer dan een uur te laat – was nog rustiger dan het café. De bas, de keyboards en de drums waar Bartels zo graag zijn inspiratie uit haalde lagen onaangeroerd. De Apple-computer die Bartels in zijn adoratie voor Steve Jobs had aangeschaft was niet eens aangesloten. De grijze pakken kregen het benauwd. Je hoorde de laatste tijd nogal wat verontrustende berichten dat internet-aandelen veel te hooggeprijsd waren. Zij zouden toch niet in een of andere hype zijn meegesleurd? Wat deed dat Magic Minds eigenlijk? ‘Iets’ met internet en marketing, maar wat dan? En waar was die Bartels toch, die het allemaal kon uitleggen?

Pas toen de grijze pakken op het punt stonden onverrichter zake te vertrekken klonk het gegrom van een Harley Davidson die het bedrijfsterrein opkwam. Een man in een pak van het duurste witte leer stapte af. Eric Bartels. De grijze pakken wisten genoeg.

Luttele maanden na dit bedrijfsbezoek was Magic Minds failliet. Ach, zegt Bartels op zijn site: in die tijd werd ik vrijwel elke week benaderd door participatiemaatschappijen die miljoenen in mijn bedrijf wilden investeren, en Nesbic deed een aanbod dat ik niet kon weigeren. Nee, het lag niet aan hem dat er miljoenen zijn verbrand. Het lag aan de markt, hij was niet ‘cynisch en paranoia’ genoeg en Nederland was te ‘socialistisch’ om een visionair als Bartels op waarde te schatten.

Inmiddels heeft Bartels weer een nieuw bedrijf, Zonq. Laten we hopen dat het uitgroeit tot een Nederlandse Google. Want ondernemen kan die Bartels misschien niet, we hebben wel veel lol aan hem beleefd met z’n allen. Nou ja, behalve dan misschien die hardwerkende sukkels die hun pensioengeld toevertrouwen aan mensen die ook maar wat met geld smijten. Hadden die sukkels ook maar wat meer geniale vondsten moeten hebben, dan hadden ze zelf een internetbedrijf kunnen oppompen.