Money Matters: Had Joep maar geluisterd

fallback
Het tijdschrift Chief Financial Officer besteedde enkele maanden geleden aandacht aan de vraag waarom fusies en overnames zo vaak mislukken. Een actueel onderwerp, zeker gezien de plotselinge ineenstorting van het Begemann-concern. Had Joep maar beter geluisterd - naar Leo van de Voort, bijvoorbeeld.

‘EGOTRIPPERS!’ kopten wij destijds met ons artikel over fatale fusies en verwoestende overnames. Een beetje overtrokken, maar toch. Een van de belangrijke oorzaken dat veelbelovende ‘deals’ uidraaien op faliekante mislukkingen, is het egotripperige, opgezwollen, kijk-mij-eens-groot-doen karakter van de betrokken topmanagers.

Verschillende deskundigen lieten zich in weinig vleidende bewoordingen uit over de megalomane topmensen. Vooral Leo van de Voort was somber. “Veel bestuurders hebben een ontstellend gebrek aan strategisch vermogen. ‘Dealmaking’ is vaak een compensatie voor dit gebrek (maar vaak zijn deze deals ’too little, too late’ en dragen ze weinig bij of zijn ze juist ’too big, too soon’ – en spelen overkill en een verkeerde timing de overnemende onderneming parten).” Ook ontbreekt het veel toppers aan uitvoerend vermogen. “De ‘nitty gritty’ wordt uit handen gegeven, als het ware als compensatie voor dit gebrek.” En zo fladdderen veel CEO’s en CFO’s van de ene ondoordachte ‘deal’ naar de andere, en laten ze het moeizame en weinig eervolle geploeter in de post-acquisitie fase over aan hun ondergeschikten. Strategisch zwakke broeders, operationele minkukels – kan het erger?

Had Joep van den Nieuwenhuyzen de woorden van Leo van de Voort maar ter harte genomen. Want lijdt (of moeten we sinds de afgelopen week zeggen: ‘leed’) niet ook hij aan een strategisch wankele fixatie op het ‘dealmaken’? Van den Nieuwenhuyzen doet graag voorkomen alsof de overheid de laatste maanden zijn bedrijf naar de vernieling heeft geholpen, maar de Begemann-dochters rendeerden al jaren slecht. Ondanks subsidies en voorschotten van de ministeries van Defensie en Economische Zaken. Ondanks de financiële creativiteit van het Rotterdamse havenbedrijf.

Geen wonder dat het zo slecht ging, want wat voor markt was er nu voor de defensiebedrijfjes van Joep? En zelfs al was die markt er geweest, wat voor werkelijke samenhang hadden die bedrijven en bedrijfjes in RDM, het eens zo trotse bezit van het Begemann concern van Joep? Én vliegtuigonderdelen maken, én het onderhoud van militair materieel én helikopters – is dat niet erg divers? En dan Joep zelf. Een charmeur. Maar ook iemand die slecht kritiek kan velen. Volgens allerlei mensen die met hem hebben samengewerkt een man ‘bij wie je nooit weet waar je aan toe bent’.

Iemand met een ‘egoprobleem’ zoals Leo van de Voort het noemt: met een zo groot ego dat hij een gevaar vormt voor het eigen bedrijf dat hij zwalkend bij elkaar koopt. Ja, had Van den Nieuwenhuyzen maar in de spiegel gekeken die Leo van de Voort hem in het artikel voorhield.

Leo van de Voort? Wie is dat?, vraagt u zich onderhand misschien af.

O, wist u dat niet? Die is dit jaar aangetreden als CFO van RDM. Goede zet van Joep. Alleen ’too little, too late’.

Jan Bletz