Money Matters: De beste verdediging

In alle discussies over het terrorisme die de laatste jaren worden gevoerd, is er een vraag die steeds weer terugkomt: winnen terroristen niet altijd? Immers: als je als overheid ingaat op eisen van terroristen, dan winnen ze soswieso. Maar als je je bang laat maken door dreigende terreur, en tegenmaatregelen neemt (inperking van de vrijheids van meningsuiting, beknotting van allerlei andere burgerlijke vrijheden), dan winnen terroristen in zekere zin ook.

De vergelijking tussen terroristen en private-equityfirms is misschien wat vergezocht, maar er zijn zeker parallellen te trekken. Overeenkomst 1: Het gaat hier om kleine, wendbare organisaties, die snel en slagvaardig kunnen handelen. Overeenkomst 2: Hun slachtoffers zijn daarentegen groot en (daardoor) log, en daardoor slecht in staat om te reageren op plotselingen aanvallen. Ze hebben moeite met een korte-termijn oriëntatie. Overeenkomst 3: De aanvaller is agressief. Hij is niet iemand die vanuit een ‘win-win’-gedachte opereert of de consensus zoekt, nee, hij hanteert een conflict model. Doe wat ik zeg, of anders…

De vraag is wat je als belaagde partij kunt doen om terreur af te weren. Je willoos overgeven aan een aanvaller? Dan ben je zeker slachtoffer. Doen alsof er niets aan de hand is, gewoon doorgaan met je ‘business as usual’? Werkt niet. Want zo’n private equity firma breidt z’n belang uit, blijft treiteren en sarren, blijft inpraten op andere aandeelhouders om gezamenlijk het bedrijfsbeleid te beïnvloeden. Het bedrijfsbleid aanpassen is de enige optie. Zoals een overheid bij een terreurdreiging tegenmaatregelen moet nemen, zo moet een bedrijf dat door een private-equityfirma wordt belaagd de koers aanpassen. Meebuigen is de beste verdediging. Geheel ongeschonden komt een bedrijf dat meebuigt niet uit de strijd, maar de overwinning van de belager is dan tenminste niet compleet.

Overigens hoeft zo’n door een private equityfirma afgedwongen koerswijziging helemaal niet erg te zijn. Als de huidige aanval op Ahold leidt tot een flinke ‘reshuffle’ van de activiteiten van het concern in Amerika – zoals de belagers willen – zullen weinig beleggers daar rouwig over zijn. Ahold mag zijn vijanden wel dankbaar zijn.