Mijn strategie in een notendop

Om die vraag te beantwoorden, schets ik eerst mijn strategie in een notendop. Deze bestaat uit vier stappen:

1) Selecteren: focus op ‘compounders’.

2) Waarderen: kopen tegen een aantrekkelijke prijs.

3) Optimaliseren: duur inruilen voor goedkoop.

4) Herverdelen: de gewichten in de portefeuille regelmatig herstellen.

Met ‘compounders’ doel ik op bedrijven met een ijzersterke concurrentiepositie, een aandeelhoudersvriendelijk management en de mogelijkheid om een groot deel van de winst tegen een hoog rendement te herinvesteren. Door deze focus wordt het risico op toekomstige problemen verkleind, zoals dalende winsten ten gevolge van succesvollere concurrenten.

Vervolgens bepaal ik de waarde van zo’n kwaliteitsbedrijf: ik maak een schatting van de huidige waarde van alle toekomstige winsten. Hoewel zo’n schatting een flinke mate van onzekerheid kent, is een onderbouwde schatting nog altijd vele malen beter dan helemaal geen houvast hebben. En uiteraard overweeg ik aankoop pas bij een koersniveau aanzienlijk onder die geschatte waarde.

Stap drie is optimaliseren. Hoe groter de korting ten opzichte van de intrinsieke waarde, hoe groter het gewicht in portefeuille. Neemt die korting toe? Dan overweeg ik het gewicht te verhogen. Neemt de korting af? Dan verlaag ik het gewicht van die positie.

Stap vier is het regelmatig herstellen van de gewichten van de posities: het herverdelen. Waar grillige koersfluctuaties veel beleggers nerveus maken, zorgt het herverdelen er juist voor dat hier systematisch van wordt geprofiteerd.

Waarom passen niet meer partijen stap 3 en 4 toe? Vermoedelijk door een gebrek aan aandacht voor stap 1 en 2.

Zonder een goede selectie en waardering zijn optimaliseren en herverdelen simpelweg niet mogelijk. Het is als schaken met je ogen dicht: dat kan even goed gaan, maar uiteindelijk breekt het je op. In de beleggingswereld vertaalt zich dat vaak naar mooie verhalen die op de wat langere termijn qua rendement toch behoorlijk tegenvallen.