Let’s go nuclear!

Een serie blogs over strategisch waardemanagement.

Aandelen splitsen maakt een onderneming vreemd genoeg veel meer waard. Apple heeft er flinke ervaring mee.

Als het aandeel nooit was gesplitst, zou het nu zo’n 25.000 dollar kosten. Is splitsen écht zo mooi?

Door Leo van de Voort. Hij is bestuursadviseur bij Fuel for Living Strategies, voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en en co-auteur van het boek Risicovreugde.

Tesla lijkt de kroon te spannen: het is inmiddels op de beurs meer waard is dan Toyota, Volkswagen, Fiat Chrysler en General Motors sámen, maar is na de aandelensplitsing voor circa 300 dollar per stuk te koop. De reden voor de splitsing bij Tesla is evident: Tesla is populair bij de jonge(re) beleggers, zogenaamde ‘Robin Hood beleggers’, die in grote getale jacht maken op hypermoderne (semi-)techaandelen. Voor hen was de prijs van 1.563 dollar prohibitief hoog en nauwelijks te financieren uit hun deeltijd koeriersdienstensalarisjes.

Waarom deling de som vergroot

Apple en Tesla, de waardering was voorafgaande aan hun aandelensplitsingen al hoog. Sinds de aankondiging van deze splitsingen steeg het aandeel Apple met meer dan 25 procent, en Tesla zelfs meer dan 45 procent, waar de S&P 500-index met maar 4 procent steeg.

Wat er is veranderd, is dat beide aandelen vele malen toegankelijker zijn geworden voor kleine(re) beleggers. Hoog geprijsde aandelen kunnen de spreiding in hun (geringe) portefeuilles in de weg zitten.

In het geval van de Belgische logistiek vastgoedspecialist WDP was de splitsing op de liquiditeit goed voelbaar. Vóór de splitsing, in de eerste zeven maanden van 2019, waren er 87.000 transacties in WDP. In de eerste zeven maanden van 2020 waren er dat 257.000. De macht der getallen!

En waarom deling het risico vergroot

Een groter aanbod in het aantal aandelen komt de liquiditeit zeer waarschijnlijk ten goede. Daarbij is wel een schaduwzijde van de lager geprijsde aandelen: de volatiliteit kan – en zal – hoger liggen dan aandelen met een flink hogere instapprijs. Dit is een van de redenen waarom Warren Buffett, toch niet de minste belegger, de aandelen in zijn beleggingsvehikel Berkshire Hathaway niet wil opsplitsen. Sinds 1987 is de koers van het A-aandeel gestegen van minder dan 3.000 dollar tot meer dan 320.000 dollar. Voor Buffett is het een principe: bij die hoge koers trek je lange termijn investeerders aan en worden snelle winstjagers vermeden.

Een duur aandeel is ook een statussymbool. Zo is het Belgische Lotus Bakeries is sceptisch over een aandelensplitsing. De koekjesbakker is met een koers van bijna 3.000 dollar nominaal het duurste aandeel op de Brusselse aandelenmarkt. “Een splitsing wordt niet overwogen,” zei CEO Jan Boone. “We zien het nut niet. De voordelen op het vlak van liquiditeit lijken futiel en de koers toont aan dat we met ons bedrijf bezig zijn en niet met ons aandeel.” Ja, dan zit je gebakken.

Dit alles brengt een beroemde uitspraak van Yogi Berra in gedachten. Toen een ober vroeg of de legendarische honkbalspeler zijn pizza in zes of in acht stukken gesneden wilde hebben, antwoordde hij: “Doe maar in acht, ik heb honger.”

Lees ook deel 1: Hoe 1+1 echt meer dan 2 is

Alle blogs van Leo van de Voort voor u op een rij gezet.

(foto: Vladyslav Cherkasenko, Unsplash)