Italie: ‘Hogere bankwinsttax of hogere spaarrente’
Italië veroorzaakte begin augustus opschudding op de financiële markten door aan te kondigen dat het een eenmalige winstbelasting van 40 procent zou heffen op de binnenlandse banksector. Met deze maatregel volgt de premier Meloni vergelijkbare maatregelen in landen als Spanje, Hongarije, Tsjechië en Litouwen. Dat schrijft de financiële website internationalbanker.com Eerder werd ook in ons land gesproken over een bankwinstbelasting.
- stijgende bankwinstbelasting bij achterblijvende spaarrente
- banken die spaarrente verhogen krijgen geen belasting
- Europese trend zichtbaar
De Italiaanse regering introduceert de winstbelastingmaatregel als reactie op de ECB’s voortdurende renteverhogingen en gaf als een van de argumenten ‘sociale rechtvaardigheid’. Volgens het Italiaanse Ministerie van Economie en Financiën zullen banken die de hun spaarrente verhoogden, weinig impact van de belasting ondervinden. Hoeveel Italiaanse banken zullen kiezen voor het aanbieden van een hogere spaarrente en depositorente, is niet duidelijk.
Hogere rente zorgt voor hogere winsten
De Europese banken hebben dit jaar flinke winsten behaald door stijgende rentemarges als gevolg van de beleidsmaatregelen van de ECB. In lijn hiermee stelde minister Kaag van financiën dat de banken de spaarrente voor particulieren moesten verhogen.
- Risicovrije rente-inkomsten: Spaardeposito’s worden doorgaans beschermd door overheidsregulering tot een bepaald bedrag. Dit betekent dat bedrijven hun kapitaal kunnen parkeren en inkomsten kunnen genereren zonder het risico van verlies door marktschommelingen.
- Liquiditeitshandhaving: Bedrijven kunnen spaardeposito’s gebruiken om een deel van hun kasreserves te behouden terwijl ze toch rente-inkomsten genereren. Dit zorgt voor liquiditeit en kan helpen bij het financieren van dagelijkse bedrijfsactiviteiten, het aflossen van schulden of het financieren van toekomstige investeringen.
- Korte- en langetermijnplanning: Vanwege een hogere rente wordt het aantrekkelijker om spaardeposito’s te gebruiken voor zowel korte- als langetermijnplanning. Korte-termijndeposito’s (bijvoorbeeld 1 tot 12 maanden) bieden de mogelijkheid om snel toegang te krijgen tot middelen voor operationele behoeften. Langetermijndeposito’s (bijvoorbeeld 2 jaar of langer) kunnen helpen bij het opbouwen van een reserve voor toekomstige investeringen.
- Diversificatie van inkomsten: Indien spaardeposito’s voldoende rente opbrengen, kunnen bedrijven deze reserves opnemen in hun financiële strategie om inkomsten uit verschillende bronnen tegen risico’s te diversifiëren.
- Bescherming tegen inflatie: Hoewel de rente op spaardeposito’s meestal lager is dan de inflatie, kunnen ze enige bescherming bieden tegen verlies van koopkracht. Dit is vooral relevant voor bedrijven die tijdelijk overtollige kasreserves willen behouden zonder te veel risico te nemen.