Hoe maak je van een nachtmerrie je droom?

In 2009 werd ik geconfronteerd met de stagnerende economie. Mijn werkgever kondigde een reorganisatie aan en ik was één van de vele betrokkenen. Het vooruitzicht om als 50+'er geen baan meer te hebben in een recessie leek af en toe een nachtmerrie…

Eigenlijk was ik op twee manieren betrokken bij de reorganisatie: het was zeker, dat ik de organisatie ging verlaten, maar ik zat tegelijkertijd ook in het team dat de reorganisatie begeleidde. Die maanden in 2009 waren voor mij dan ook heel dubbel, omdat ik niet alleen met mijn eigen emoties, strijd en onzekerheden te maken had, maar ook met die van anderen. 
Vrij snel, nadat bekend was dat ik moest omzien naar ander werk, heb ik mij aangemeld bij een bureau voor loopbaanbegeleiding. Mede omdat ik wel eens grondig wilde uitzoeken, waar nu echt mijn passie, betrokkenheid en drive lagen en hoe ik mij het beste op mijn nieuwe toekomst kon voorbereiden. Het was voor mij duidelijk dat ik mijn laatste werkzame jaren wilde besteden aan iets dat dicht bij mijzelf zou liggen. Of simpel gezegd: van je hobby je beroep maken. Ook was mij duidelijk dat ik goed in een werkomgeving zou gedijen waar ik mijn eigen verantwoordelijkheid zou kunnen nemen en vrijheid van handelen zou hebben. 
Met deze en nog een paar andere criteria is voor mij de zoektocht begonnen. De zoektocht naar vooral mijzelf vinden. De procesmatige en intensieve begeleiding van Van Ede en Partners heeft mij hierin zeker geholpen. Het was een leerrijke ervaring, soms ook confronterend, omdat je  inzicht krijgt in je eigen wezen. Het betekende veel nadenken over mijzelf, veel discussiëren met andere collegae over mijzelf en over anderen, cursussen volgen… en heel langzaam naar het punt groeien goed voorbereid de arbeidsmarkt te benaderen. 
Op die arbeidsmarkt kreeg ik wel de nodige teleurstellingen te verwerken. Zonder het uit te spreken kreeg ik toch de indruk te oud, te duur en te hoog opgeleid te zijn, vaak ook wellicht een bedreiging voor een mogelijk toekomstige leidinggevende. Want je neemt als 50+’er natuurlijk een schat aan ervaring mee en dat wordt niet altijd gewaardeerd. 
Eén van de zaken tijdens mijn zoektocht was, dat ik waarschijnlijk niet zo gemakkelijk meer zou passen in een (rigide) werkomgeving. Deze ontdekking maakte het zoeken voor mij natuurlijk niet gemakkelijk, want vind maar eens een op maat gesneden job, waarin ik mij volledig kon ontplooien. Heel langzaam begon het besef te groeien, dat ik waarschijnlijk beter af zou zijn als zelfstandige. Daarin werden eigenlijk alle elementen, die tijdens de zoektocht naar boven waren gekomen, verenigd. 
Vele maanden en gesprekken verder, vooral in familiale sfeer, maar ook met vrienden en collegae bij Van Ede, stond mijn besluit vast. Eigenlijk moet ik zeggen ons besluit, want het is een beslissing die je niet alleen neemt. Ik zou als zelfstandige beginnen. Mijn vrouw en ik hadden besloten een Bed & Breakfast te starten in het zuiden van Frankrijk. Op die manier kon ik mijn passie combineren met het zelfstandig vergaren van inkomen. Koken voor anderen is een grote passie voor mij, het mensen naar de zin maken, onder het genot van een drankje en hapje diepzinnige gesprekken voeren… De droom kwam in zicht.
De nachtmerrie van ontslag ombuigen naar een droom verwezenlijken is niet eenvoudig en heeft veel energie en tijd gekost. Gelukkig hebben we de droom succesvol kunnen waarmaken. We baten sinds januari 2013 Chambres et Table d’Hôtes Domaine Le Chec in het zuid-westen van Frankrijk uit. 
 
Ron Rooding

Gerelateerde artikelen