“Het hart wilde Kahn, het hoofd zei Hudson’s Bay”

De beslissing van KKR, een van de vorige eigenaren, om eind 2005 het vastgoed van V&D te verkopen blijkt het bedrijf op twee cruciale punten fataal. Ten eerste stegen de huurkosten na de verkoop van het vastgoed, iets dat het warenhuis er de laatste jaren moeilijk bij kon hebben. Ten tweede heeft deze actie ervoor gezorgd dat V&D de afgelopen weken niet meer zelf over zijn lot kon beslissen. De keuze om wel of niet door te starten was nu in handen van de vastgoedpartijen die de panden aan V&D verhuurden. Zonder panden was V&D immers niets meer dan een oubollige merknaam. 

Complexe deal
Het was dan ook de kunst voor Roland Kahn, de enige overgebleven kandidaat om V&D over te nemen, om deze pandbazen te overtuigen om met een vernieuwd V&D verder te gaan. Dat is helaas niet gelukt. “Veel mensen hebben heel lang en hard gewerkt om dit te laten slagen. Maar door de complexiteit van de deal is het niet gelukt,” zegt Kahn tegen RTLZ. 

M&A-technisch was dit een zeer hectische deal. Er moest onderhandeld worden met de verschillende eigenaren van de meer dan 40 panden, tal van leveranciers en natuurlijk de vakbonden. Daarnaast moest ING verleid worden voor een lening die op zijn beurt weer zo geconstrueerd moest zijn dat er een garantstelling op kon worden verkregen van het ministerie van Economische Zaken. En dan was er ook nog het element van La Place, dat is overgenomen door Jumbo.

Dat alles onder immense tijdsdruk. Hudson’s Bay stond immers te trappelen om een groot deel van de panden te huren – een verleidelijk alternatief voor de vastgoedpartijen. Bovendien: hoe langer winkels leeg staan, hoe moeilijker een nieuwe start wordt.

Het hart wilde Kahn
In de afgelopen dagen ben ik verschillende adviseurs tegengekomen die vanuit allerlei disciplines bij het proces betrokken waren. Niemand mag – zoals dat gaat – nog iets zeggen over hoe de onderhandelingen zijn gegaan. Wel liet een adviseur ontglippen dat de algehele stemming van de partijen zich in de volgende zin laat samenvatten: “Het hart wilde Kahn, het hoofd zei Hudson’s Bay”. 

ING Bank deed zijn uiterste best om toch op verantwoorde wijze zijn steentje bij te dragen met de financiering, zo blijkt uit de antwoorden van Kahn aan RTLZ. Daarnaast bestaan de pandeigenaren vooral uit pensioenfondsen en verzekeraars, oftewel partijen die een zekere mate van maatschappelijke betrokkenheid hebben.

 

Ik geloof wel dat ING en de vastgoedpartijen V&D een nieuwe kans gunde, maar vanuit het risicoperspectief is het natuurlijk veel verstandiger om die lening niet te verstrekken en om de panden aan Hudson’s Bay te verhuren – een onderneming met diepe zakken en een goede solvabiliteit. 

Herinneringen
Deze middag liep ik in de lunchpauze langs de Amstelveense V&D en vroeg de cameraman van Omroep Max aan mij of ik herinneringen heb aan V&D. Ik weet nog goed dat ik er mijn schoolspullen insloeg toen ik naar de brugklas ging, dat ik er vaak kwam als ik met mijn oma ging shoppen en dat ik op de bovenste verdieping van de Haarlemse V&D met mijn vrienden een (toen nog goedkoop) broodje consumeerde tijdens een bezoek aan de grote stad. 

 

Allemaal nostalgie. Maar toen de cameraman wilde weten of ik er de laatste tijd nog wel eens kwam, kon ik niet anders dan ‘nee’ antwoorden. Ik ben benieuwd naar wat Hudson’s Bay te bieden heeft.