Fiscale aanpak beloningen

1. Vanaf een jaarloon van 500.000 euro wordt een eindheffing van dertig procent ingevoerd over ontslagvergoedingen. Dit geldt alleen als de ontslagvergoeding hoger zijn dan één jaarloon. Deze eindheffing is verschuldigd door de werkgever.

2. De tweede maatregel is gericht op gevallen waarin boven de 500.000 euro salaris ook nog pensioen wordt opgebouwd op grond van een eindloonregeling. Dit houdt in dat bij een salarisstijging in enig jaar voor de bepaling van de opgebouwde pensioenaanspraken ervan wordt uitgegaan dat dit hogere salaris ook in vorige dienstjaren van toepassing was. Over de zogenoemde backservice die hierdoor ontstaat is de werkgever in deze gevallen 15% eindheffing verschuldigd.

3. Deze maatregel is gericht op belastingheffing over ‘lucratieve belangen’. Het gaat hier bijvoorbeeld om aandelen die meer dan evenredig delen in de winst, lucratieve preferente aandelen (met een zeer hoog preferent percentage) en vorderingen waarvan de rente winstafhankelijk is. Indien aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan (de belangrijkste is dat de specifieke kenmerken van deze lucratieve belangen zijn oorsprong vinden in de activiteiten/werkzaamheden die door de bezitter van het belang worden verricht), dan wordt het voordeel progressief in de inkomstenbelastingheffing betrokken als resultaat uit overige werkzaamheid. De reden dat deze heffing niet in de vorm van een eindheffing via de loonbelasting wordt afgewikkeld, is dat het regelmatig voorkomt dat managers die een dergelijk voordeel verkrijgen niet in dienstbetrekking staan tot hun opdrachtgever.

Bedoeling is om de maatregelen 1 en 3 per 1 januari 2009 in te voeren en maatregel 2 per 1 januari 2010. Horlings noemt de methodes erg omslachtig wat de uitvoerbaarheid absoluut niet ten goede komt. Met name de cijfervoorbeelden voor ontslagvergoedingen zijn nauwelijks te volgen.

Bron: Horlings Taxnews