DPA: Focus op irrelevantie… (2)

Lees ook: DPA: Focus op irrelevantie… (1)

Ook van de volgende teksten krijgen wij het warm (lees: Spaans benauwd…): ‘Met Gilde krijgt DPA een financieel solide eigenaar, met een sterke staat van dienst in de ondersteuning van ondernemende bedrijven en een schat aan ervaring in de professionele dienstensector. Gilde staat volledig achter onze strategie en kan DPA met haar staat van dienst, financiële draagkracht en ervaring in de professionele dienstensector uitstekend helpen om deze te versnellen’.

Gilde investeert in van alles, van (ooit) Peijenburg tot nu DPA, van Ten Cate tot Leen Bakker, van Wijnvoordeel tot Leapp, van kroketten tot kaas, et cetera, et cetera.
Met een beperkt team lijkt de inhoudelijke betrokkenheid zich toch echt te beperken tot geld en spreadsheets…

Geen parel dat DPA, maar toch. Ervan uitgaande dat Gilde geen liefdadigheidsinstelling is (quod non…), wat zien zij aan waarde in DPA dat beleggers niet zien en de huidige (en eerdere) bestuurders niet voor het voetlicht konden brengen?

Zit het in de kosten? In 2020 investeerde DPA gemiddeld € 1.250 per medewerker – dat is met zo’n 1200 medewerkers € 1,5m – daar valt op korte termijn best wat te halen, maar niet goed opleiden leidt al snel tot irrelevantie…

Zit het dan in de indirecte sfeer? Met circa 150 indirecte medewerkers op ongeveer 1100 fee earners is de overhead substantieel. Daar valt ook best wat te halen… Sanering van vestigingen, marketing kosten (al die merken…), de opdrachtenportefeuille, de sectoren die worden bediend en al dat maatschappelijk verantwoord ondernemen (dat is ‘sociaal’ over de rug van de financiers). Het kan best een tandje minder, een tikje rendement meer en een versnelling scherper.

En ook met een herfinanciering zal best wat geld verdiend kunnen worden. Ook in de governance sfeer ligt geld: minder management (straks, en snel), geen RvC kosten meer, geen kosten van de beursnotering meer (incl. afdeling IR & communicatie), et cetera. Kortom: cash is cool.

‘Gilde zal het managementteam van DPA ondersteunen bij het realiseren van onze strategische prioriteiten en de middelen bieden om ons groeipotentieel te versnellen. Gilde heeft toegezegd de langetermijnbelangen te zullen waarborgen van alle stakeholders van DPA, inclusief onze medewerkers en opdrachtgevers’, aldus het bestuur en RvC van DPA. Uiteraard.

En die langetermijnbelangen – waaronder nu dus vooral die van Gilde – kunnen te zijner tijd natuurlijk ook best in andere handen goed worden geborgd.

Voor Gilde zijn er straks exit-mogelijkheden genoeg: Brunel, Yacht, Adecco, USG People, HeadFirst Groep, Manpower, etc. Ze willen allemaal groeien. Ze moeten allemaal groeien. En ze gaan allemaal groeien.

Met nu een EV/Sales multiple van ca. 0,6 zit er wel wat in het vat; met een gezonde ebit – even doorpakken, Gilde! – zit een marktconforme multiple van 1,5 er best in. Stel dat de gezondmaking de omzet terug brengt tot € 100m, dan is er nog steeds een heel mooie return te realiseren…!

Ook met een actuele EV/Ebit multiple komt Gilde er wel: een Ebit boven de € 10m – goed doorpakken, Gilde! – en een multiple van ca. 15… Ook vanuit het perspectief van ‘economisch toegevoegde waarde’ (EVA) gaat dat op: stel het balanstotaal (de ‘capital base’) wordt teruggebracht tot € 80m – bij een discount rate van 10% moet dan telkens € 8m NOPAT worden gerealiseerd; mocht dat lukken – en dat kan, Gilde – dan komt de EVA-waarde (NPV van de EVA’s + ‘capital base’) ook in dezelfde buurt uit.

Kortom, Gilde gaat doen wat management en toezicht al jarenlang hebben nagelaten: waarde realiseren. Saneren, herstructureren, en verpatsen. Daar zijn geen nieuwe strategische inzichten voor nodig. DPA past straks prima in de strategie van een volgende koper. En de jarenlang verdampte waarde van DPA wolkt op in de boeken van Gilde.

Door Leo van de Voort. Hij is bestuursadviseur bij Fuel for Living Strategies, voormalig directeur corporate finance Kempen & Co en auteur van het boek Vensters op waarde.