De Buffett-indicator uitgelegd

Dat beleggers sceptisch zijn is op zich zo vreemd niet. Zo stond de zogeheten ‘Buffett-indicator’ in ruim een halve eeuw niet zo hoog als nu, zelfs niet tijdens de internetzeepbel eind jaren ’90.

Wat is de Buffett-indicator?

De Buffett-indicator wordt berekend door de totale waarde van alle Amerikaanse aandelen te delen door de omvang van de Amerikaanse economie (het Amerikaanse bbp). Buffett vertelde in 2001 dat deze ratio waarschijnlijk de beste indicator vormt voor de waardering van aandelen.

Het artikel waarin Buffett dit stelde is terug te vinden via deze link (PDF-bestand). De laatste zes alinea’s gaan specifiek over de Buffett-indicator maar het gehele artikel is de moeite waard om te lezen. Overigens staat de indicator momenteel op circa 220%, tegenover 190% ten tijde van de piek van de aandelenmarkt in het jaar 2000.

Waarom het een matige indicator is

Ikzelf hecht vrijwel geen waarde aan de Buffett-indicator (overigens heeft Buffett er ook al jarenlang niet meer aan gerefereerd). De indicator is niet geschikt om aandelenmarkten te timen en bovendien gelden er een paar belangrijke aandachtspunten.

Het meest cruciale punt is dat beursgenoteerde bedrijven in de Verenigde Staten steeds internationaler actief zijn. Het is daarom steeds minder logisch om de totale waarde van deze bedrijven te vergelijken met uitsluitend de omvang van de Amerikaanse economie.

Focus op individuele aandelen

Ikzelf beschouw de Buffett-indicator dus al met al als een matige indicator en vindt de actuele waarderingen geenszins overdreven hoog. Maar afgezien daarvan merk ik op dat ik in individuele bedrijven beleg en niet in ‘de aandelenmarkt’ als geheel. Of de totale markt volgens een bepaalde indicator al dan niet overgewaardeerd is vindt is dan ook niet eens zo interessant.

Het gaat er goed beschouwd vooral om dat de individuele aandelen in portefeuille aantrekkelijk gewaardeerd zijn. En daarnaast uiteraard dat deze bedrijven vanwege de onderliggende waardecreatie ook nog eens alsmaar meer waard worden.

Beleggers in individuele aandelen doen er naar mijn idee verstandig aan om deze aanpak zelf ook toe te passen: minder tijd besteden aan de waardering van de markt in totaliteit en meer tijd aan het bestuderen en waarderen van individuele bedrijven.

Volgens de legendarische Amerikaanse belegger Peter Lynch verloren beleggers veel meer geld door het proberen beurscorrecties te voorspellen dan door de correcties zelf. Het zijn woorden waar ik mij uitstekend in kan vinden en die doorgewinterde beleggers ter harte nemen.