CFO versus CEO. Vraag de CFO van het jaar Tom de Swaan van ABN AMRO of hij CEO wil worden..

Vraag de CFO van het jaar Tom de Swaan van ABN AMRO of hij CEO wil worden en het antwoord is ontkennend. Nee, ik heb al een prachtige baan, mompelt hij als hem op de man af wordt gevraagd of hij de plaats van Rijkman Groenink zou willen innemen. Vanwaar die aarzeling?

De Swaan heeft zich de laatste jaren ontpopt als een kundig bestuurder. Misschien
geen ‘marketing wizard’, maar daar had zijn werkgever de afgelopen jaren ook geen behoefte aan. Wel aan iemand die meer kan dan alleen op de centen letten: die de verantwoordelijkheid draagt voor de beheersing van alle krediet- , landen- en marktrisico’s, voor belangrijke juridische en compliancezaken – en die zich ook nog eens heeft bewezen als strateeg en ’teamplayer’ en als algemeen manager. Zo iemand is De Swaan.

Er zijn CEO’s met minder goede papieren. Waarom dan toch geen CEO? Is het misschien de enorme (werk)druk? Veel CFO’s – sla het artikel over de verandering in de financiële functie elders in dit nummer er maar op na – beklagen zich over de toegenomen complexiteit van wet- en regelgeving, over de sterke invloed van aandeelhouders en over de verzwaring van de CFO-functie.

De Swaan niet, al constateert hij wel dat ABN AMRO inmiddels volgens niet minder dan drie boekhoudsystemen rapporteert en dat hij echt wel een dagvullende taak heeft. En in een recent interview met de Volkskrant liet hij doorschemeren dat hij zo weinig tijd heeft voor zijn gezin (om er met een voor de ware topman kenmerkende diplomatie aan toe te voegen dat hij het ‘daar eigenlijk allemaal’ voor doet).

Waarom dan niet in de pluchen stoel van de bestuursvoorzitter plaatsgenomen? Zeker in de Verenigde Staten is het een trend dat CFO’s die hun sporen hebben verdiend als bekroning van hun carrière binnen het bedrijf CEO worden. En ook in Nederland zijn er nogal wat CFO’s die dit carrièrepad afleggen. Peter Bakker van TPG bijvoorbeeld. Of Arie Verberk, de vroegere CFO van Martinair, die in dit nummer aan het woord komt en die hamert op het belang van ‘independence of mind’ om niet toe te geven aan ‘druk van de beurs, de bank of een ijdele CEO’.

Dat zal het zijn: Tom de Swaan heeft wel de ‘independence of mind’ die een goede CFO eigen is, maar is gewoon niet ijdel genoeg om een CEO-positie te ambiëren.

Gerelateerde artikelen