Bundeling krachten bedrijfsleven tegen fraudeurs

Bedrijven en non-profit organisaties raken elk jaar gemiddeld vijf procent van hun jaaromzet kwijt aan frauduleus handelen. De Association of Certified Fraud Examiners heeft dit berekend na onderzoek van 2.400 oplichtingsgevallen in 114 landen. Dit betekent dat een grote mkb-onderneming met een omzet van 50 miljoen euro jaarlijks 2,5 miljoen euro ziet weglekken naar interne of externe fraudeurs.

De Fraudehelpdesk in Apeldoorn ziet al ruim tien jaar dat alleen al op het gebied van zogenoemde acquisitiefraude het bedrijfsleven in de Benelux jaarlijks voor 1,1 miljard euro te pakken wordt genomen. Acquisitiefraude?

Het gaat hier om nep-facturen die er bij de financiële administratie doorheen glippen. Of om spooknota’s die eigenlijk een aanbieding zijn voor een abonnement waar je soms jaren aan vastzit. Ook tuinen bedrijven in intimiderende telefoontjes van ‘een rechtbankmedewerker’ of ‘deurwaarder’ die stelt dat je nog vandaag dat achterstallige bedrag moet overboeken. Anders volgt beslaglegging op bankrekeningen en inventaris.

Sinds 1 juli van dit jaar zijn deze praktijken strafbaar. Voorheen konden rechters weinig uitrichten tegen deze vormen van oplichting. Nu moet blijken in hoeverre politie en Justitie de nieuwe wet tegen acquisitiefraude gaan handhaven.

Het bedrijfsleven heeft ook last van andere vormen van (internet)oplichting en bedrog. Wat te denken van ceo-fraude, cybercrime, faillissementsfraude en identiteitsfraude, die verschillende vormen kent. Stuk voor stuk oplichtingsgevallen die tientallen, soms honderden miljoenen euro’s aan schade veroorzaken.

Om al deze praktijken in kaart te kunnen brengen met als doel het voorkomen van nieuwe fraudezaken heeft de stichting Aanpak Financieel-Economische Criminaliteit in Nederland (Safecin) besloten om naast de Fraudehelpdesk en nieuwe poot op te richten: de FraudeInfodesk (FID).

Dit bureau stelt bedrijven en instellingen in staat om eigen gegevens over mogelijk dubieuze zakenlieden of ondernemingen te vergelijken met de gegevens van de andere partijen die deelnemen aan de FID. Als bedrijf X slechte ervaringen heeft met aanbieder Y, kan aan de hand van btw-nummer, KvK-nummer, bankrekening, naam en adres of andere gegevens naar voren komen dat een andere onderneming met dezelfde dubieuze partij te maken heeft. Afhankelijk van wat er precies is voorgevallen, verbreekt dat bedrijf alle contacten of schakelt de politie in.

Zie het maar als een ringleiding. Iedere deelnemer aan de FID heeft z’n eigen plek in die keten. Hoe meer gegevens elk lid ‘in de pot’ stopt, des te groter de kans is dat een oplichter wordt ontmaskerd. In het Verenigd Koninkrijk functioneert een dergelijk systeem al 25 jaar. De FID is van plan om het softwareprogramma waarop de Britse databank draait, naar Nederland te halen.

Projectleider John Nihot: “Bedrijven in Nederland hebben nog te vaak last van schaamte en angst voor reputatieschade om fraudegegevens met elkaar te willen delen om erger te voorkomen. De Britten zijn wat dit betreft volwassener en zakelijker. Zij beseffen het belang van een gedeeld databestand over fraudeurs. Je kunt het vergelijken met een besloten Engelse herenclub in de Londense City. Daar worden ook de geheimen van de dag gewisseld, maar die komen nooit op straat te liggen.”

VNO-NCW en MKB-Nederland zijn enthousiast over het initiatief. Directeur Fleur van Eck van Safecin en Nihot zijn inmiddels in gesprek met een tiental bedrijven en brancheverenigingen over deelname aan de FID.  Het streven is om in het najaar proef te draaien. In 2017 kan de FID dan daadwerkelijk van start gaan.

Voor meer informatie