Blijven leren

“Waar ga je heen?” vroegen veel mensen tijdens een borrel afgelopen weekend. “Naar Bali? Gaaf!” Weinig mensen kennen Mali, het op twee na armste land ter wereld. Als commissaris zit ik in het bestuur van een Malinese onderneming.

Nuon steunt hier namelijk de ontwikkeling van energievoorzieningen in rurale gebieden, merendeels op basis van zonnepanelen. Want aan zon is geen tekort. Nu is energievoorziening geen doel op zich. Het is een middel. Een middel om mensen de kans te geven zich te ontwikkelen.

En die ontwikkeling krijgt vorm wanneer mensen nu ook ’s avonds hun winkel kunnen openhouden, of een bedrijfje kunnen beginnen waar apparatuur voor nodig is. Ontwikkeling krijgt inhoud doordat je pas met een computer kunt werken als je electriciteit hebt. En door het jongetje dat nu een paar woorden engels spreekt, omdat hij nu soms ook televisie kan kijken.

Het klinkt als de na-oorlogse periode in Nederland. Bij ontwikkeling wordt dan vooral gedacht aan het naar een hoger niveau brengen van een economie, een land, en de inwoners ervan toegang geven tot een infrastructuur. En met een gelijke toegang ontstaan kansen voor mensen om zich te ontwikkelen.

Eerst ontwikkelen aan de basis. Want zonder basis heeft talent management niets om op te groeien. Nu zou het logisch zijn om te veronderstellen dat we in Nederland al ver ontwikkeld zijn. Maar zou het niet aardig zijn om je organisatie eerst eens te beschouwen alsof dat niet zo is.

Waar hebben mensen geen (of minder) toegang tot middelen die nodig zijn om te groeien. Waar liggen in jouw organisatie de rurale gebieden? Is dat op het niveau van de finance managers, of zijn het juist de medewerkers van het bedrijfsbureau?

Weet iedereen in jouw bedrijf de weg naar het opleidingsbudget te vinden? Wordt er gelijke aandacht besteed aan alle medewerkers als het gaat om interne roulatie en ervaring opdoen? En stel je hebt tienduizend euro extra uit te geven. Waar ligt dan de meeste toegevoegde waarde?

Als je in ontwikkeling wilt investeren, dien je het ook als een investeringsbeslissing te benaderen. In plaats van capital allocation moeten we het misschien over development allocation hebben. Op welke plek levert een beetje ontwikkeling de meeste vruchten op?

Probeer die vraag eens te beantwoorden in je directe omgeving. Voor mij ligt die voorlopig eerst nog in Mali! “Roland, le conseil repris!” Mijn gastheer roept me, ik moet gaan. We zitten de hele dag in vergadering, board meeting met onze franse partners.

Een waanzinnige uitdaging, een dag lang frans vergaderen. Ik heb de cursus frans – een weekje bij de nonnen – onlangs uitgesteld. Het was te druk. Een kans om me te ontwikkelen laten liggen, en daar pluk ik nu de zure vruchten van. Ik neem het mezelf nu plechtig voor: “Blijf leren, alsof je het eeuwige leven hebt.” Het leven wordt er mooier van, én makkelijker!

Roland van der Pouw is Corporate divisie controller bij Nuon en winnaar van de Controller of the Year Award 2008.