Blinde avonturier Miles Hilton-Barber: “Begin altijd met je droom, nooit je omstandigheden”

“Life does not consist of holding a good hand of cards, but in playing a poor hand well.”
DANISH PROVERB.

Toen Miles Hilton-Barber twintig jaar oud was, werd hem een slechte hand gedeeld. Hij werd bijna volledig blind door een erfelijke, genetische oogziekte. “Ik vond dat toen het ergste dat me mogelijk had kunnen overkomen”, zegt Hilton-Barber, die inmiddels wereldberoemd is geworden met zijn recordbrekende expedities. Hij probeert nu continu de lat hoger te leggen voor wat een blinde man kan bereiken. Dit was niet altijd zo, verre van zelfs, aldus Hilton Barber. “Van mijn twintigste tot mijn vijftigste, geloofde ik dat ik zonder mijn zicht bijna niets meer kon bereiken in mijn leven dat doordoor erg beperkt was.”

Hij kwam tot een keerpunt toen hij 50 werd. Het was zijn eveneens blinde broer die hem inspireerde zijn leven radicaal om te gooien. “Mijn broer had een zeilboot gebouwd in zijn achtertuin in Durban, Zuid Afrika. Hij was voornemens met deze boot in zijn eentje van Zuid Afrika naar Australië te varen waarop iedereen hem voor gek verklaarde. “Wat jij wilt doen is onmogelijk voor een blinde, zeiden ze dan tegen hem. Hij antwoordde daarop altijd: ‘het is niet onmogelijk. Het is gewoon nog nooit eerder gedaan.’ Dus hij deed het. Het was een enorme onderneming en hij kreeg enkele zeer zware stormen te verduren. Maar door te vertrouwen op zijn vaardigheden als zeiler en de spraakoutput van zijn navigatieapparatuur, slaagde hij erin zijn doel te bereiken. Hij leefde zijn droom en ik besloot toen dat ik dat ook kon.”

We zijn nu iets meer dan tien jaar verder en Miles Hilton-Barber heeft een indrukwekkend aantal uitdagingen overwonnen. Vliegtuigen besturen, dragracen, motorsprinten, diepzeeduiken, trektochten maken door woestijnen en berggebieden, zeilen, de lijst gaat door… Hoe heeft hij zoveel bereikt in relatief korte tijd? “Het was een proces”, legt de avonturier uit. “Hoe meer nieuwe dingen ik uitprobeerde, hoe verder mijn kijk op het leven veranderde in positieve zin. Het heeft ook veel te maken met ‘je angsten onder ogen zien’. Op de conferenties die ik wereldwijd bezoek om mijn verhaal te delen, vertel ik altijd dat het woord ‘FEAR’ staat voor ‘False Evidence Appearing Real’. We hebben allemaal fobieën en vele daarvan zijn irrationeel. De ervaring is nooit zo slecht wanneer je het daadwerkelijk doet! Moed is niet de absentie van angst. Het is je angsten onder ogen zien en iets toch doen. Als je bang bent, is dat niet toegeven dat je laf bent, maar is het een kans om moed te tonen.”

Op de vraag wat zijn ‘engste’ avontuur was, antwoord Hilton-Barber diepzeeduiken. “Ik ben erg claustrofobisch en als de dood voor kleine ruimtes. Toen ik dus op 30 meter diep in een scheepswrak zat, was dat een beangstigende ervaring. Voor mij was het overwinnen van deze angst misschien wel grootste persoonlijke overwinning.”  

Leef je dromen

Voordat Hilton-Barber ontdekte dat hij in staat was tot verbazingwekkende prestaties, was zijn beginpunt altijd zijn blindheid. “Ik ben blind, wat kan een blinde man nu helemaal doen? Dat was wat ik eerst altijd dacht. Dit was de verkeerde houding. Tegenwoordig begin ik altijd met wat ik wil doen. Ik neem een besluit, bijvoorbeeld ik wil gaan motorcrossen en dan bedenk ik hoe ik dat met mijn blindheid kan realiseren. Ik begin dus met mijn gekke dromen en onbereikbare doelen. Dat is een groot verschil met hoe ik het eerst deed.”

Het is in dit besef dat Hilton-Barber een belangrijke parallel met het zakenleven ziet. “Veel executives die ik spreek beginnen met hoe slecht de economie wel niet is. Omdat ze de omstandigheden zo lastig vinden, hebben ze het gevoel dat ze niet hard kunnen groeien of andere doelstellingen niet kunnen realiseren.” Het beginpunt, suggereert Hilton-Barber, moet altijd ‘de droom’ zijn. “Hoeveel meer omzet wil een bestuurder binnenhalen? Pas als hij dat heeft bepaald, moeten hij gaan nadenken over hoe hij het waar gaat maken. “Het enige dat mensen tegenhoud is zo’n 12 centimeter lang, namelijk de afstand tussen hun oren. De enige restricties in het leven zijn diegenen die we onszelf opleggen.”

Teamwork

Een ander belangrijk issue die Hilton-Barber wil adresseren is teamwork. “De best presterende bedrijven hebben eenheid en passie onder hun leiders”, stelt hij. “Deze leiders gaan voor hetzelfde doel. Wat ik dezer dagen maar al te vaak zie, is dat leiders gaan voor hun eigen carrièreontwikkelingen in plaats van de ontwikkeling van de organisatie.” Om deze competentie te verbeteren, moeten leiders begrijpen dat niemand individueel zo goed is als hun team tezamen. Het komt voor dat mensen ideeën niet willen dellen, vanwege angst dat het idee van ze ‘gestolen’ kan worden. Het verreist daarom veel vertrouwen in elkaar om te slagen.

“En plezier”, benadrukt Hilton-Barber. Een van de grootste beperkingen die ik tegenkom bij leidinggevende managers wereldwijd is ‘stress’. Dit wordt veroorzaakt door het uit balans raken van hun levens. Als je het te druk hebt, ben jijzelf de eerste persoon van wie je tijd steelt. Daarna volgen je partner, je kinderen en je familie. Je zult uiteindelijk uitgeput op je werk verschijnen en je zult je enthousiasme en passie zijn kwijtgeraakt.”

Een tijdje terug werkte Hilton-Barber samen met een firma in India. Hij wilde ze een keer wat documenten sturen die ze elektronisch wensten te ontvangen. Ze wilde ze in kleur, en Hilton-Barber bleef de documenten steeds opnieuw verzenden. Uiteindelijk realiseerde ze zich dat ze een zwart-wit printer in gebruik hadden. “Het product dat bedrijven aanbieden is vaak uitstekend”, aldus Hilton-Barber.

“Maar regelmatig zijn het de mensen die oververmoeid en afgeleefd zijn. De kleurenpatronen zijn door hun inkt heen en hun levens hebben alle kleur verloren. Leiders herproduceren leiders van hetzelfde soort, dit heeft grote invloed op de rest. Voordat iemand succesvol een product kan verkopen, verkoopt hij of zij zichzelf. Als deze persoon moe oogt en niet energiek overkomt, zal succesvol jouw product in de markt zetten niet lukken. De grote les is dat jouw medewerkers veel plezier moeten maken en hun leven in balans moeten hebben. Daardoor zullen ze veel productiever zijn, dan wanneer ze ’s nachts hun baas aan het mailen zijn. Dit is keer op keer opnieuw bewezen.”  

Verwacht het onverwachte

De laatste grote levensles die Hilton-Barber zijn gehoor graag wil meegeven is om altijd het onverwachte te verwachten. Waarom is dit zo belangrijk? “Dingen gaan verkeerd in het leven. Voor veel mensen zorgt dat ervoor dat zij stoppen met wat zij aan het doen waren. Dit is verkeerd, je zou nooit moeten stoppen! Toen ik naar Australië wou vliegen, kostte het me vier jaar om een bedrijf te vinden dat de technologie voor me wilde ontwerpen (spraakoutput op instrumenten). Ook had ik een co-piloot die met me zou meevliegen, maar die uiteindelijk niet mee kon, dus heb ik iemand anders gevonden en ben ik alsnog gegaan.”

Het kiezen van de juiste mensen in je team is ook cruciaal om succesvol met tegenslagen om te gaan, gelooft Hilton-Barber. “Sommige mensen zijn van nature pessimisten. Zodra iets verkeerd gaat, beginnen ze te klagen;’ het werkt niet, laten we naar huis gaan, et cetera’. Je wordt er gek van. Succesvolle mensen hebben het bijna nooit de eerste keer in orde gekregen. Voordat Edison de gloeilamp uitvond, vond hij 300 manieren hoe het niet moest. Henry Ford zei dat falen een kans is om het de volgende keer beter te doen. Het ergste wat je kunt doen is het opgeven en dingen zeggen als; ‘het is een ramp, een catastrofe!’ Sommige mensen vinden het heerlijk om zulke negatieve woorden te gebruiken. Taal is heel belangrijk om een mindset te bepalen. In het leger zeggen ze bijvoorbeeld nooit dat ze verdwaald zijn. Ze zeggen; ‘Ik ben nu op een plek waar ik niet had verwacht te zijn op deze tijd.’ Het woord onmogelijk is gewoon het woord mogelijk met twee letters ervoor.”   

Om zich op het onverwachte voor te bereiden tijdens zijn avonturen, zoals het beklimmen van Mount Kilimanjaro of het ter voet doorkruisen van de woestijn in Qatar, bedenkt Hilton-Barber alles wat er maar mogelijk kan misgaan tijdens de reis. “Wanneer het onverwachte dan gebeurd, is het niet langer beangstigend voor mij en mijn team, omdat we erop geanticipeerd hebben. We wisten dat zoiets kon gebeuren. Dat dingen mis gaan hoort bij het leven. Op sommige dagen zijn we duiven en op andere standbeelden. Duiven maken rotzooi op standbeelden als je begrijpt wat ik bedoel. Het leven is niet eerlijk. Het is een rit in de achtbaan die op en neer gaat. Als we accepteren dat het een achtbaan is, kunnen we net zo goed voorin gaan zitten en genieten van de rit, want als je achterin gaat zitten heb je dezelfde ervaring, maar voel je je als een slachtoffer.”

Concluderend zegt Hilton-Barber dat hij nu gelukkiger is dan toen hij nog kon zien. Het enige dat veranderd is, is zijn levenshouding. “De kwaliteit van het leven wordt niet bepaald door wat er om je heen gebeurd, maar wat er binnenin jezelf gebeurd. Waarom zou je ongelukkig zijn dat je moet werken op maandagochtend? Kies ervoor om te genieten van de maandagochtend. het is dom om het niet leuk te vinden, want je maakt jezelf dan ongelukkig om iets dat je toch niet kunt veranderen. Het is niet het waaien van de wind dat je richting bepaald, maar hoe je de zeilen zet.”