Column: De zwarte en de witte wereld

fallback
U weet het, ik weet het. Met ICT kun je hele mooie dingen doen. Alleen is het oogsten van de geneugten ook heel lastig. Jaren ben ik er al druk mee. Met het terug in hun hok stoppen van 'kijk-toch-wat-erallemaal- kan-techneuten'. Met het afserveren van de 'doe-nog-maareen- rondje-consultancy-klanten' die geen idee hebben wat ze met ICT willen.

Met het uitlachen van de utopische ‘stelt-u-zich-eens-voorverwachtingen’ van de sector zelf. Ik ga daar ook trouw mee door overigens. Ik heb er zelfs een plaatje bij: de werelden van Daan. Deze cirkel is de wereld om u heen. Ik deel uw wereld in, in een zwarte wereld en een witte wereld. Uw zwarte wereld is dat deel van uw wereld dat je kunt vatten in cijfers en regels. Het deel dat je kunt optellen en in een computer kan stoppen. Structuurtje, checklistje, blokje, pijltje.

Uw witte wereld is dat deel van uw wereld dat fundamenteel niet past in een computer of blokje en pijltje. Visie, mensen, passie, ideeën, geluk, klanten en creativiteit, de dingen die we softere zaken noemen. Een belangrijke reden waarom ICT-projecten mislukken is dat de verwachtingen rond een project gedefinieerd worden in de witte wereld terwijl de aangedragen oplossingen zwart zijn. Praten over blije klanten en overzicht over de business en vervolgens een doos naar binnen rijden. Nee, ICT succesvol inzetten is mensenwerk. Mensen die het gat zinnig invullen tussen de zwarte mogelijkheden en de witte doelstellingen van de business.

Blokjes en pijltjes
Ik zie twee dingen misgaan. 1) Vluchten in de zwarte wereld. Mensen, hele teams, die vooral heel druk zijn met – de zwarte wereld. Eindeloos erover praten en almaar meer blokjes en pijltjes tekenen. Zijn ze bij de overheid ook heel goed in. Meestal omdat het pijnloos is. Lekken nadenken over de procedure. Want het wordt een stuk minder veilig als je de procedure gaat uitvoeren, als je aan de slag gaat met die single version of the truth. Dan zie je opeens wie presteert en wie niet. Dan moet je mensen gaan afrekenen en aanspreken en dat vinden we in Nederland toch vooral heel eng. Dan zie je vaak nummer twee om de hoek komen: 2) Vluchten in de witte wereld. Je verliezen in luchtkastelen zonder ondergrond in de zwarte wereld. Gratuite vergezichten over hoe het allemaal helemaal anders moet. Niet de pijn pakken en de oplossing die voor je voeten ligt uitvoeren. Maar het weer helemaal groot maken. Zodat je die bak met angst voor je uit blijft schuiven. Meestal komen dergelijke trajecten dan vanzelf weer bij 1) uit.

DAAN QUAKERNAAT (daanq@qap.nl, http://www.quakernaat.nl/) is spreker. Met zijn voordrachten helpt hij bedrijf en bestuur met het bouwen van kathedralen. Met het vinden van de balans tussen de zwarte en de witte wereld. Hij zal de komende tijd columns voor dit blad verzorgen.