Werken aan werk na 50 plus

Al voor mijn verlofperiode was ik, als voorzitter van onze water-woon-groep, in gesprek met de gemeente over de verplaatsing van onze 20 woonboten. Ik woon aan de rand van een oude polder die tot robuust natuurgebied wordt omgevormd. Onze woonbotenlocatie zou niet samen kunnen gaan met de natuur en het nabij gelegen industrieterrein. De gemeente benaderde de verplaatsing als “een maatschappelijk complexe problematiek”. 

Mijn overtuiging is dat je een probleem niet oplost door het uit te diepen, wel door gezamenlijk een toekomst perspectief in te nemen en van daaruit een probleem tot oplossing te brengen. Ik heb dan ook, samen met het bestuur en de leden, intensief gewerkt een constructieve dialoog met de gemeente. Heeft dat ons geholpen? Deels. Heeft dat een baan opgeleverd? Nee. Heeft het mij verder geholpen? Ja. Een kort relaas van een 50+er die zijn passie en draai vond in het “werken aan werk”.

Den Bosch is een stad aan het water en wil zich graag ontwikkelen tot een duurzame waterstad. Water-wonen is een leefstijl met toekomst en een verrijking van de stad. Vandaar ons label ‘Den Bosch Duurzame Waterstad’. Het is een combinatie van inhoud en humor: DBDW is net zoiets als DWDD maar dan anders. 

Een constructieve dialoog met een gemeente vergt doorzettingsvermogen van het flexibele soort. Een gemeente bestaat uit twee domeinen, de politiek en de ambtenarij. Beiden hebben een eigen organisatiecultuur en perspectief van de werkelijkheid. Onderling hebben ze een bijzondere werkrelatie ontwikkeld om door één deur te kunnen. 

Ik heb geleerd om, laverend tussen deze twee domeinen, onze overtuiging in beide talen en met humor uit te dragen. Er bleek vooralsnog onvoldoende politiek draagvlak aanwezig voor onze toekomstgericht streefbeeld. Het concrete resultaat: we mogen op onze ligplaatsen blijven wonen, maar kunnen ze niet meer verkopen. Daarbij zal de gemeente in samenwerking met ons, een nieuwe woonbotenlocatie ontwikkelen als alternatief. Onze investeringen in de woonboten en woonomgeving zijn daarmee verdampt. Een onevenwichtige eindscore: welzijn een 10, welvaart een nul. Heeft het ons dus geholpen? Deels. 

We hebben vrijwillig zo intensief gewerkt aan ons eigen belang en het belang van de stad. We zijn nooit betaald voor onze inspanningen en dat hoeft ook niet. Wel zag ik voor mezelf mogelijkheden voor een betaalde positie, als de gemeente het streefbeeld DBDW zou oppakken. Met mijn kwaliteiten, kennis en ervaring, zou ik een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan het project. Het is niet zover gekomen. Heeft het mij dus een baan opgeleverd? Nee.

Heeft het mij dan verder geholpen? Ja. Ik heb nieuwe inzichten en contacten opgedaan die me verder helpen in het werken aan werk.

1. Mijn netwerk is daarmee breder en boeiender geworden. In mijn zoektocht naar verdieping en draagvlak heb ik contacten gelegd door alle sectoren en lagen van de samenleving heen: gemeente, waterschap en provincie, bedrijfsvereniging en individuele bedrijven, maar ook lokale initiatief groepen en individuele denkers en doeners. 

2. In de kern ging de dialoog met de gemeente over het realiseren van duurzame potenties in de driehoek gemeente, bedrijfsleven en burgers (ook wel gemeente 2.0 genoemd). Ik heb geleerd om bruggen te laten ontstaan tussen gedachtenkloven van betrokken partijen.  

3. Het in een dialoog ontwikkelen van een wervend en werkend streefbeeld werkt, bij organisaties  en in het maatschappelijk speelveld. Binnen de gemeente is een positief beeld ontstaan over water-wonen in de waterstad. Ook het imago van onze woonplek is veranderd: de media koppelde ons vooral aan het zwerfvuil dat na de jaarlijkse overstroming in ons woongebied achterbleef. Het afgelopen jaar zijn echter verschillende artikelen verschenen over water-wonen als bijzondere leefstijl binnen de gemeente.

4. De gemeente  is bereid om de dialoog over Den Bosch Duurzame Waterstad voort te zetten in de vorm van een burgerinitiatief. Het eerste gesprek is positief verlopen en krijgt een vervolg in een voorstel. Het uitwerken van onze business case om zal daarin ook een plaats krijgen. Het ontwikkelen van het watergebruik voor wonen, maar ook horeca, toerisme, vervoer en recreatie levert ook een economische bijdrage aan de stad. Passie dus, met een realistisch fundament. 

Ik kijk terug op een enerverende periode en kijk vooruit naar mijn werken aan werk. Dat gaat niet vanzelf, maar gelukkig wel met passie.