Sustainability – what’s in it for finance?

Dit roept bij mij de vraag op of er rond dit onderwerp een taak is weggelegd voor de financiële functie en zo ja, welke. De financiële functie is immers als het bedrijfseconomisch geweten eerst en vooral verantwoordelijk voor het verantwoording afleggen over en het bewaken van de economische levensvatbaarheid van de organisatie en daarmee voor het bewaken van de economische rationaliteit van de besluitvorming.

Op grond daarvan lijkt mij dat voor sustainability de bedrijfseconomische handen maar mondjesmaat op elkaar te krijgen zijn. Toch zijn er signalen dat hier iets verandert. Meer en meer bedrijven zien brood in duurzaamheid. Een aantal ervan beloont duurzaamheid ook. Kennelijk is duurzaamheid ook vanuit bedrijfseconomisch perspectief steeds interessanter. Juist daar zit een mogelijke bijdrage van finance.

Een tweetal voorbeelden kan dit illustreren. Inkoop vormt zowel qua kosten als qua risico een substantieel onderdeel van de strategische agenda van de BAM Groep, en daarmee een belangrijke driver voor waardecreatie.

Tegelijkertijd staat de BAM Groep voor duurzaam ondernemen en heeft ze een groot aantal initiatieven op het gebied van duurzame inkoop genomen. Dit varieert van het reduceren van de milieubelasting van het wagenpark en de promotie van FSC-hout in bouwtoepassingen tot de opname van duurzaamheidscondities in inkoopcontracten.

Als wij Jan Ruis, CFO van de BAM Groep, mogen geloven, speelt ‘meten’ hierbij een cruciale rol: “In line with the philosophy ‘the numbers tell the tale’ our first priority will be to collect data. These data will then be used to actively manage progress…”

Hij geeft daarbij aan dat de data via het corporate rapportagesysteem worden verzameld, waarna ze de basis vormen voor een actieve beheersing van de voortgang van sustainability-projecten. Alle ruimte dus voor de financiële functie om haar toegevoegde waarde te tonen.

Een ander voorbeeld is te vinden bij AkzoNobel. In een recent artikel in Het Financieele Dagblad schetst inkoopdirecteur Ton Geurts hoe AkzoNobel door een lagere belasting van het milieu in een beter marktsegment komt en hoe duurzame eindproducten dus extra margeprotectie geven.

Dat duurzaamheid margeverbetering op kan leveren, is een aspect dat vanwege zijn onbekendheid waarschijnlijk niet vaak meegenomen wordt in bedrijfseconomische beslissingscalculaties. Een aspect dus waar de financiële functie alert op kan en moet zijn. Immers, duurzaamheid – zo blijkt – kan wel degelijk renderen.

Zo bezien krijgt het ‘groene controller’-initiatief van LinkedIn een aardig duwtje in de rug. Nu maar hopen dat meer bedrijven net als de BAM Groep en AkzoNobel de (economische) rationaliteit van sustainability weten te vinden. Dan is er eindelijk ook een business driver voor klimaatverbetering.

FRANS ROOZEN is hoogleraar management accounting aan de Vrije Universiteit Amsterdam en als organisatieadviseur verbonden aan Strategic Management Centre