Money Matters: De tao van Talpa
Is alles voor geld te koop? Het lijkt er soms wel op. Zeker wanneer je kijkt naar de manier waarop John de Mol zijn nieuwe televisiezender Talpa bij elkaar heeft gekocht. Al die sterren doen wel alsof ze naar De Mol zijn overgestapt omdat ze zo veel vrijheid krijgen, maar wij weten natuurlijk wel beter.
De enige die het in deze schimmige stoelendans niet voor het geld doet lijkt wel… John de Mol zelf. Zijn drijfveer is vooral revanche en vrijheidsdrang, zo blijkt uit een paginagroot portret van De Mol in De Volkskrant van afgelopen zaterdag. Revanche voor het mislukte avontuur met Sport 7, voor een bijna-faillissement, voor de jaren als bestuurder van het beursfonds Telfónica (‘de vervelendste periode van mijn leven’). “Met Talpa heeft hij eindelijk het beheer over het geheel en hoeft hij zich aan niemand iets gelegen te laten liggen. Die vrijheid is een obsessie.”
De moraal: wie werkelijk wat voor elkaar wil krijgen in het leven, laat zich niet leiden door zijn portemonnee. Mensen die dat doen vergaat het in het beste geval als Jack Spijkerman en Barend & Van Dorp: ze eindigen in het graf als modaal miljonairtje. Nee, het streven naar winstmaximalisatie van bedrijven, het ‘als ik later groot word, word ik heel rijk’, het geldgedreven denken – dat is niet de manier om astronomisch rijk te worden à la John de Mol. Zoek het doel niet, dan zul je het misschien bereiken: dat is de mores van De Mol, de Tao van Talpa. De allerlijksten van deze aarde hebben heel andere, dieperliggende motieven. Geld is voor hen een bijzaak.
Naar verluidt had John de Mol het hoofdkantoor van Talpa trouwens helemaal niet in die oude boerderij in Naarden willen vestigen. Zijn voorkeur ging uit naar het landhuis Oud Bussem, waar nu het Nederlandse hoofdkantoor van het softwarebedrijf SAS International zit. De oprichter en eigenaar van SAS, James Goodknight, heeft twee hobbies: programmeren en oude landhuizen. Met zijn eerste hobby verdient hij geld, dat hij dan weer uitgeeft aan zijn tweede hobby. Over de hele wereld heeft hij monumentale panden voor zijn bedrijf opgekocht. En – zo zie je maar weer – er wordt wel gezegd dat het onroerend goed meer waard is dan de rest van het bedrijf bij elkaar. De Mol schijnt vele malen de marktprijs te hebben geboden voor Oud Bussem, maar de multimiljonair Goodknight (hooggenoteerd in de Fortune top 500) had geen enkele interesse. Het landgoed is niet te koop – ‘Sorry John, no deal’.
John de Mol zal er alle begrip voor hebben gehad.