Het kan: werk vinden na je vijftigste verjaardag!

Alleen dat gaat niet vanzelf. Als jij vind dat jij recht hebt op een goede baan, dan gaat het hem niet worden. Solliciteren is een meer dan full-time baan! Tenminste dat was het bij mij.

Voor mij begon dat (en nog steeds natuurlijk) met het zetten van de wekker. Als je je wekker niet meer zet, is dat –voor mij– de handdoek in de ring gooien! Op tijd opstaan en dan aan de slag gaan. Waarmee? Met iets dat bijdraagt aan mijn aantrekkelijkheid voor de arbeidsmarkt.

Ik heb een eigen bedrijfje opgericht, waar ik mij richt op loopbaanbegeleiding voor vijftigplussers. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Waar ben jij goed in? Beter dan de rest? Ga je daarin verder specialiseren. Natuurlijk hoeft dat niet als zelfstandige, maar lees veel, ga op bezoek bij mensen die al werken in dat vakgebied, blijf je ontwikkelen. 

Schrijf een blog over het onderwerp, meld je aan bij groepen op LinkedIn die zich met jouw onderwerp bezighouden en reageer op discussies binnen die groep (of start zelf een discussie). Ga naar workshops, seminars, bijeenkomsten over jouw specialisme en praat met mensen (zij hebben immers dezelfde interesse als jij). Soms zijn dergelijke bijeenkomsten zelfs gratis, zorg dat je weet waar en wanneer ze plaatsvinden.

Op deze wijze wordt je bekend in jouw wereldje. En wie weet, denken ze dan aan jou als er een plekje vrij komt. Ben dan ook niet te kritisch. Ook een klein dienstverband, tegen een klein salaris, of een kleine opdracht, vergroot jouw bekendheid en de kans op een baan.

Ik ben uiteindelijk via een detacheringsbureau uitgeleend aan een gemeente, voor vier maanden drie dagen per week, tegen een aanmerkelijk lager salaris dan dat ik voorheen verdiende. Dat detacheringbureau heb ik regelmatig benaderd, even een berichtje over mijn ontwikkeling, een kaartje met kerstmis, etc. : blijf in beeld!

Vrijwel mijn hele salaris is aanvankelijk gekort op mijn uitkering. Ik werkte voor niks, tenminste als je alleen aan geld denkt.  Maar die vier maanden werden elf maanden, vier dagen per week en uiteindelijk een vast contract bij die gemeente. Ik heb de kans gegrepen om te laten zien wat ik waard ben. Naar mijn idee komt dat dus door mij te blijven ontwikkelen, bezig te blijven, te netwerken, en te laten zien dat elk vooroordeel over ouderen lariekoek is, ten minste wat mij betreft. Zorg dat jullie ook zo’n kans creëren en grijpen als dat nodig is.