“Gebrekkige focus op cash gaat ten koste van innovatie”

Eva Borstlap constateert dat bedrijven niet altijd even veel aandacht hebben voor cash. Ze richtte zo’n anderhalf jaar geleden Cash Discovery op, omdat ze tijdens haar carrière bij de overheid (o.a Ministerie van Financiën) en in het bedrijfsleven (o.a KPN, Liberty Global) gefascineerd was geraakt door de hoeveelheid ‘verborgen cash’ binnen organisaties. Met Cash Discovery, dat zij samen runt met oud-studievriend Frans de Jong, staat ze ondernemingen bij in hun zoektocht naar deze ‘verborgen schatten’. Voor Alex van Groningen geeft ze de masterclass Cash Management. 

Zij constateert dat bedrijven niet altijd even veel aandacht hebben voor cash. “De aandacht gaat voornamelijk uit naar het resultaat onder de streep. De financiële jongens houden zich bezig met de rekensom omzet minus kosten, terwijl het traject om facturen te versturen vaak bij  andereafdelingen ligt of geoutsourced is”, stelt Borstlap. De beperkte bekommernis om cash wortelt volgens haar vaak in een calvinistische houding bij Nederlandse bedrijven. “Het wordt vaak als een appeltje voor de dorst gezien. Zo van: Ach, we hebben nog recht op die vordering. Dat komt nog wel een keer.”

Nu wil de finance en procurement-specialist niet pleiten voor een starre focus op cash en al helemaal niet voor het uithalen van allerhande ‘trucjes’ zoals het oprekken van betaaltermijnen. Wel denkt ze dat met een ‘gezonde focus’ op cash altijd meer middelen vrij kunnen worden gespeeld voor bijvoorbeeld innovatie. “Vaak wordt er een capex-agenda opgesteld, waarvoor iedere afdeling zijn wensenlijstje mag aanleveren. Dan wordt er een discussie binnen de Raad van Bestuur gevoerd en concludeert men dat er her en der wat geschrapt moet worden. Vervolgens wordt er een beperktere innovatieagenda uitgerold.”

Onder een ‘gezonde focus’ verstaat Borstlap bijvoorbeeld dat een finance-specialist niet alleen in spreadsheets hangt, maar af en toe een bakje koffie gaat drinken bij andere afdelingen. “Cijfers zijn slechts een begin- en eindpunt. Uiteindelijk moeten mensen het doen”, zegt Borstlap. “Soms zie je dat een bouw- of telecombedrijf enorme voorraden heeft liggen, omdat ze denken ‘dan hebben we het vast maar in huis’. Maar ondertussen loop je wel een risico op vernieling of ontvreemding. Of vraag een IT-afdeling eens te inventariseren welke licenties en onderhoudscontracten echt nodig zijn om de boel draaiende te houden. Vaak zitten er oude of te dure producten bij. Met vrijgekomen geld kan zo’n IT-afdeling zich ook weer verder ontwikkelen, dan wordt het voor iedereen interessant”