Gaat finance tijdig voldoen aan EU deforestation regulation?
Naast CSRD en CSDDD moet financial risk management binnen Nederlandse bedrijven zich ook voorbereiden op de European Union Deforestation Regulation (EUDR), die op 30 december 2024 in werking treedt. Deze wetgeving kan gevolgen hebben voor bedrijven die grondstoffen zoals soja, cacao, koffie, rundvlees, palmolie, rubber en houtproducten importeren of exporteren naar of vanuit de EU.
- EUDR-naleving deadline nadert begindatum
- Nieuwe due diligence vereisten beïnvloeden hele toeleveringsketens
- Niet-naleving risico’s: boetes en markttoegang beperkingen
De EUDR introduceert strikte due diligence-verplichtingen voor bedrijven die de bovenstaande grondstoffen in hun keten hebben. Deze organisaties moeten daarom bewijzen dat hun producten vrij zijn van ontbossing en voldoen aan lokale wetgeving. Dit houdt in dat er uitgebreide gegevens over de toeleveringsketen verzameld moeten worden, risico’s op ontbossing beoordeeld moeten worden en er mitigatie-strategieën geïmplementeerd moeten worden.
Compliance deadline
Met minder dan zes maanden tot de implementatie begint de tijd te dringen. Grote bedrijven moeten namelijk uiterlijk op 30 december 2024 volledig compliant zijn met EUDR, terwijl kleine en micro-ondernemingen een half jaar langer de tijd hebben. Experts adviseren dan ook dart financieel risk en compliance managers prioriteit geven aan de voorbereiding op de EUDR om verstoringen in de produktie-processen te voorkomen. [Artikel gaat verder na de volgende alinea]
Toepassingsgebied gaat voorbij importeurs
De regelgeving heeft niet alleen invloed op de importeurs, maar ook op handelaren en exporteurs. Financieel managers in bedrijven door de hele toeleveringsketen moeten daarom hun verplichtingen onder de EUDR begrijpen, zelfs als zij niet direct gereguleerde grondstoffen importeren.
Potentieel financiële gevolgen
Niet-naleving van de maatregelen kan leiden tot boetes en beperkingen op de toegang tot de markt. CFO’s moeten dan ook de potentiële risico’s beoordelen en middelen toewijzen voor nalevingsmaatregelen, waaronder nieuwe gegevensbeheersystemen en leveranciersaudits.
Traceerbaarheid en informatie-uitwisseling
De EUDR vereist gedetailleerde en traceerbare informatie voor gereguleerde producten. Bedrijven moeten daarom systemen implementeren om de relevante gegevens over product-herkomst en productiemethoden te verzamelen, verifiëren en delen in hun toeleveringsketens.
Risicoanalyse
Onder meer finance moet toezicht houden op de ontwikkeling van uitgebreide protocollen voor risicoanalyse. Dit omvat het evalueren van leveranciers, productielanden en specifieke grondstoffen op risico’s op ontbossing en het implementeren van passende mitigatiemaatregelen. Bedrijven moeten daarom rekening houden met verhoogd toezicht van regelgevers en belanghebbenden. Tevens moeten organisaties voorbereid op mogelijke audits en duidelijke documentatie van hun due diligence-processen hebben.
Succesvolle naleving van de EUDR vereist namelijk nauwe samenwerking met leveranciers en industriepartners. Governance moet deze samenwerkingen faciliteren en middelen toewijzen voor gezamenlijke nalevingsinspanningen.
De EUDR zal waarschijnlijk evolueren, met mogelijke uitbreidingen van de reikwijdte en vereisten. Financieel managers moeten op de hoogte blijven van regelgevingsupdates en bereid zijn hun nalevingsstrategieën dienovereenkomstig aan te passen. De EUDR kan de concurrentieposities in de getroffen sectoren herstructureren.
Rapportagevereisten
De regelgeving introduceert nieuwe rapportageverplichtingen. Financieel managers moeten ervoor zorgen dat hun organisaties de nodige systemen en processen hebben om aan deze vereisten efficiënt en nauwkeurig te voldoen. Opkomende technologieën zoals blockchain en satellietmonitoring kunnen helpen bij de naleving van de EUDR. Financieel managers moeten potentiële technologische investeringen evalueren om nalevingsprocessen te stroomlijnen.
Kosten implementatie
Bedrijven zullen forse investeringen moeten doen om aan de EUDR-vereisten te voldoen. Volgens een onderzoek van GlobalData kunnen de totale nalevingskosten voor EU-consumenten oplopen tot $1,5 miljard[4]. Dit geeft aan dat de financiële impact voor individuele bedrijven aanzienlijk kan zijn.
Een van de grootste kostenposten zal de implementatie van geavanceerde traceerbaarheidssystemen zijn. Bedrijven moeten investeren in technologie en processen om de herkomst van producten tot op perceelniveau te kunnen aantonen. Dit vereist vaak nieuwe software, hardware en training van personeel. Veel bedrijven zullen hun toeleveringsketens moeten herzien en mogelijk herstructureren om aan de EUDR-eisen te voldoen. Dit kan leiden tot hogere inkoopkosten als er moet worden overgestapt op duurdere, maar EUDR-conforme leveranciers. [Artikel gaat verder na de volgende advertentie]
Bepaal jij wat AI voor je doet, of bepaalt AI straks wat jij zult doen? Kom hierover in gesprek op 7 november met 300 vakgenoten en experts tijdens Leadership in Finance Summit 2024 in Amersfoort. Meld je nu gratis aan en ontdek hoe AI jouw rol van finance leader herdefinieert.
Er zullen kosten zijn verbonden aan het uitvoeren van uitgebreide due diligence en risicobeoordelingen van leveranciers en productiegebieden. Dit kan inhouden dat er extra personeel moet worden aangenomen of externe consultants moeten worden ingeschakeld.
Het is belangrijk op te merken dat de kosten kunnen variëren afhankelijk van de grootte van het bedrijf, de complexiteit van de toeleveringsketen en de specifieke producten. Grotere bedrijven met meer middelen kunnen mogelijk schaalvoordelen behalen, terwijl kleinere bedrijven relatief hogere kosten kunnen ervaren, zo stelt agrarisch-duurzaamheidadviseur FoodFirst. Naleving van de EUDR kan op termijn leiden tot efficiëntere bedrijfsprocessen, verbeterde reputatie en mogelijk zelfs concurrentievoordelen in een markt die steeds meer waarde hecht aan duurzaamheid, meldt de website van een producent van retailverpakkingen.