Deze tijden

Kort geleden kregen we weer contact, we mailden wat en belden een keer. In een van die mails schreef hij: “Als Investment Banker ben je tegenwoordig uitschot in de UK.” Toen ik vervolgens cynisch reageerde over de status van controllers reageerde hij: “No way! Die trekken juist de rotzooi recht die de sharks gecreëerd hebben!”

Is de kredietcrisis daarmee een opportunity voor controllers? Die bevriende bankier leek te denken van wel. En overigens: De kandidaten voor de Controller of the Year award 2009 lijken dat te beamen. Ik ben het daar echter totaal niet mee eens. Alsof je in tijden van crisis opeens de cost-controller moet gaan uithangen.

Nee, goede controls organiseer je in goede tijden. Het is als anti-cyclisch investeren, het dak repareren als de zon schijnt. Juist in goede tijden heb je controllers nodig die cost-conscious zijn, die weerstand bieden en tegen de stroom in durven zwemmen.

Financieel managers, die interne controles realiseren om een groeiende business goed te begeleiden. Daarmee creëer je buffers, of in ieder geval weerstand voor slechte tijden. En als die slechte tijden dan toch komen, dan versterkt de rol van controllers niet.

Ze verschuift wel. Kostenbewustzijn hoef je dan immers niet meer te prediken. Je versterkt echter in de rol van adviseur. Het management adviseren over mogelijke scenario’s en de financiële impact daarvan. Een controller ben je in goede én slechte tijden.

Een onderscheidende kwaliteit daarbij ligt in het kunnen aannemen van verschillende rollen en het beste halen uit de middelen en mensen om je heen. Dát zijn belangrijke criteria bij het beoordelen van control. Dat bleek ook begin dit jaar, toen we in Brussel bijeen kwamen met de jury voor de Belgische “Best Practice in Controllership”, zeg maar de zuidelijke variant op de Controller of the Year verkiezing.

De jury was verdeeld. Want hoe vergelijk je de prestaties van een tweemans controlafdeling van een familiebedrijf in chocolade met die van een control-team van een groot chemiebedrijf?

De eerste scoorde hoog omdat ze met beperkte middelen bijzonder goede controls hadden georganiseerd en echt business partner waren. De tweede scoorde hoog vanwege hun state of the art control methodiek.

De laatsten wonnen uiteindelijk omdat het om Best Practice ging. De chocoladefabriek kreeg een eervolle vermelding omdat ze het beste haalden uit de beperkte middelen waar zij mee werkten.

De Belgische verkiezing bevestigde dat “size doesn’t matter when you look at control.” Dat houd ik dan ook in het achterhoofd bij de verkiezing van de Nederlandse Controller of the Year 2009. De Belgische verkiezing leerde me bovendien ook dat het niveau van controllership in Nederland hoog staat aangeschreven.

Laten we dat niveau vooral ook handhaven. Want ondanks overnames in mijn directe omgeving, zit ik niet te wachten op de verkiezing van een Registeransvarige av året, of van de Controller des Jahres. Neen, gewoon op zoek naar de volgende Controller van het Jaar. Ieder jaar op zoek naar kwaliteit. Ieder jaar weer beter.

We hebben in Nederland goede controllers. Als wij onze rollen goed vervullen, in goede tijden én in tijden van crisis, bij grote ondernemingen en kleine, zie ik het einde van De Crisis met vertrouwen tegemoet.

Roland van der Pouw Corporate divisiecontroller bij Nuon en winnaar van de Controller of the Year Award 2008