De Warren Buffet Methode: Het geduldige beleggen van Warren Buffett

Hij is goudeerlijk, keert zichzelf sinds jaar en dag een bescheiden salaris uit en geldt als het ultieme bewijs dat hele rijke mensen ook heel gewoon kunnen blijven. Warren Buffet is inmiddels al een jaar of acht de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd, maar geeft nog steeds vol overtuiging leiding aan Berkshire Hathaway. Dat is de naam van de beursgenoteerde onderneming waarover hij in de jaren zestig de zeggenschap kreeg, en die nog steeds voor een groot deel zijn eigendom is. Buffett gebruikte de voormalige textielonderneming al vrij snel als holdingmaatschappij, die meer en meer begon te fungeren als beleggingsmaatschappij. Zijn belangrijkste visie op beleggen bracht hij met Berkshire Hathaway in de praktijk. Want de textielonderneming mocht op het moment dat Buffett aandelen van het bedrijf ging kopen dan niet meer zo succesvol zijn, het wist er nog wel elk jaar wat inkomsten uit te persen, die op een rendabeler manier konden worden ingezet. Buffett bracht de visie die hij van zijn grote leermeester Benjamin Graham had meegekregen, in de praktijk. In die visie draait het onder andere sterk om de allocatie van kapitaal. De cash flow die een bedrijf jaarlijks oplevert, dient niet automatisch terug te vloeien naar de onderneming in de vorm van extra eigen vermogen. Keer op keer zal moeten worden gekeken of er niet een betere bestemming is voor het vermogen. Deze visie van Graham en daarmee van Buffett hangt nauw samen bij een belangrijk stokpaardje van Buffett. Heeft het management beschikking over overvloedig kapitaal, dan zal het dat kapitaal willen besteden, hetgeen vaak leidt tot onnodige overnames die veelal mislukken. Berkshire Hathaway is om heel veel redenen bijzonder, niet in de laatste plaats om de prijs van het aandeel. In de jaren zestig toen Buffett zijn meerderheidsbelang verwierf was het aandeel enkele tientjes waard. Sindsdien is het aandeel gemiddeld per jaar 25 procent in waarde gestegen. En al die tijd heeft Buffett geweigerd het aandeel te splitsen; toch een zeer reguliere handeling om de verhandelbaarheid van het aandeel te vergroten. Vanwege de huidige koerswaarde (die vele tienduizenden dollars bedraagt) is extra zichtbaar hoezeer beleggers van het eerste uur hebben geprofiteerd van Buffetts kennis. Buffett geldt in de Verenigde Staten allang niet meer alleen als een heel kundig belegger. Zijn nuchtere kijk op het runnen van een bedrijf, zijn visie op management en zijn manier van kijken naar aandelen, hebben hem groter gemaakt dan welke andere belegger dan ook. Als Buffett iets zegt over de aandelenmarkt, is er niemand meer die daarom heen kan of wil. Hij heeft te vaak gelijk gehad om geen waarde te hechten aan zijn oordeel.

Doe je huiswerk
De manier van beleggen wordt door beleggingstheoretici vaak samengevat onder de noemer ‘value beleggen’, beleggen in waarde-aandelen. Deze aanpak wordt vaak haaks gesteld op het zogenoemde ‘growth-investing’, het beleggen in groeiaandelen. Maar Buffett houdt zich persoonlijk niet zo met die tweedeling bezig. Hij vindt dat beleggers zich bewust moeten zijn van het feit dat de prijs van een aandeel op heel veel momenten weinig te maken heeft met de daadwerkelijke waarde van een aandeel. De efficiënte markttheorie, die ooit een aantal economen de Nobelprijs voor de economie heeft opgeleverd, is niet echt besteed aan de superbelegger. Die theorie houdt immers in dat eigenlijk geen enkele belegger ooit de index zal kunnen verslaan, omdat alle beschikbare informatie vrijwel direct is ingeprijsd in de koers van een aandeel. Buffett heeft meermalen gesteld in interviews dat hij die theorie simpelweg niet wil onderschrijven, omdat al zo vaak in de geschiedenis hele slechte aandelen voor waanzinnig hoge prijzen zijn verhandeld, terwijl zeer goed geleide ondernemingen ver onder hun intrinsieke waarde op de beurs genoteerd stonden. Kortom, stelt hij: denk zelf. Doe je huiswerk en sla aan het rekenen. Liefst met een aantal opeenvolgende jaarverslagen in de hand en zonder te kijken naar alle dagelijkse financiële nieuwsbronnen. Buffett hangt ook al niet een andere populaire beleggingstheorie aan, namelijk de spreiding van aandelen in een portefeuille. Als je ergens in gelooft en je hebt je huiswerk goed gedaan, durf dan ook fors wat aandelen te kopen en houdt vast aan je visie. Mocht het aandeel nog verder in prijs dalen, koop dan bij. Maar bega niet de fout door allerlei soorten aandelen te kopen, puur om het spreiden. Je verliest, zegt hij, het overzicht subiet, terwijl je die energie beter kan steken in het volgen van een aantal aandelen dat je begrijpt. Dat zijn aandelen die, zoals Buffett, het uitdrukt in je ‘circle of competence’ vallen. Je kunt niet overal verstand van hebben, dus zoek naar beleggingsmogelijkheden in industrieën en markten die je begrijpt. En durf dan te profiteren als je bedrijven vindt die goed worden geleid en die tegen een schappelijke prijs op de beurs te koop zijn.

Denken als bedrijfseigenaar
Daarbij is het van belang te denken als bedrijfseigenaar, en niet als eigenaar van een aandeel. Een echt overtuigde ‘value belegger’ koopt voor zijn gevoel altijd een stukje van een bedrijf, en niet een papiertje van de bank. Door te denken als eigenaar ga je volgens Buffett meedenken met de toekomst van het bedrijf, en niet alleen met de toekomst van de koers van het aandeel. Probeer te doorgronden waar het bedrijf nu zijn geld mee verdient, waar de concurrentievoorsprong op de langere termijn in schuilt en of het bedrijf goed wordt geleid en goed omspringt met de beschikbare middelen. Als een bedrijf dat consistent doet, is de kans groot dat ook in de toekomst goede resultaten worden geboekt. Een belegger die overtuigd is van de kwaliteiten van het bedrijf, zal keer op keer aandelen kopen als de koers van het aandeel om allerlei factoren die buiten de invloed van de onderneming liggen, tijdelijk dalen. Zoals ooit gebeurde met American Express, dat twee decennia geleden even in opspraak kwam omdat er met een aantal credit card-transacties iets fout was gegaan. De koers van het aandeel daalde in korte tijd enorm, waarna Buffett heel snel een groot belang opbouwde en daar in de jaren erna de vruchten van plukte. Want (uiteraard) overdreef de markt en was het aandeel tijdelijk in koers veel lager gewaardeerd dan de werkelijke waarde van het bedrijf. Dat zijn de momenten waarop de visie van de leermeester van Buffett, Graham, goed van is gekomen bij de wording van Buffett de Meesterbelegger. In zijn inmiddels vijf decennia omspannende beleggingsloopbaan heeft Buffett slechts enkele keren een misser begaan. Zo kocht hij in de jaren negentig een flink aantal aandelen van USAirways, waar hij uiteindelijk fors aan verloor. De les die hij daaruit trok is dat je als belegger zoveel mogelijk de markten moet vermijden waar per saldo eigenlijk geen geld wordt verdiend. Commodity-markten en verzadigde markten zijn niet de plaatsen waar je als belegger snel geld verdient. Een andere misser, althans volgens de buitenwacht, was de periode eind jaren negentig toen Buffett volstrekt niet investeerde in technologieaandelen die toen enorm in trek waren. Zijn boodschap luidde: ik begrijp die bedrijven niet, dus vallen ze buiten mijn circle of competence. Achteraf gezien hebben collega-beleggers alsnog hun petje afgenomen voor Buffett, die namelijk ook niet meemaakte hoe een groot deel van die beursgenoteerde technologiebedrijven kopje onder gingen. Buffett houdt het liever bij bedrijven die hij begrijpt. Vandaar dat hij al jarenlang steenfabrieken, tapijtbedrijven, meubelwinkels, maar ook concerns als Coca Cola en Gillette tot zijn grootste beleggingen rekent. Allemaal bedrijven die Buffett begrijpt en die een constante groei doormaken.

Zeldzaam rekenwonder
Zijn stijl van beleggen vereist, zegt hijzelf, geen hogere wiskunde. Al is dat volgens de echte kenners van zijn beleggingshistorie niet helemaal waar. Buffett is een zeldzaam rekenwonder, die in vrij korte tijd door de ingewikkelde cijfers van jaarverslagen heen kan kijken. Toch bestrijdt Buffett dat je heel goed moet kunnen rekenen om te kunnen beleggen zoals hij dat doet. Je moet gewoon, zegt hij, zorgvuldig zijn en elke keer als je overweegt een aandeel te kopen, heel kritisch zijn. Doe alsof je het bedrijf koopt voor de rest van je leven. Dan word je vanzelf scherp op de beleggingskans en blijkt die kans bij nader inzien niet zo groot te zijn als je even dacht. Wacht geduldig op die paar prachtkansen die eens in de zoveel tijd voorbij komen en investeer dan vol overtuiging. Pas dan versla je de markt.