De kracht van klein en de val van groot – Vakantiegedachte

Sinds de crisis een aantal jaren geleden uitbrak, ben ik meer en meer overtuigd dat deze crisis het begin inluidt van het einde van grote organisaties; eigenlijk van groot in het algemeen. Groot werkt niet (meer). En één van de belangrijkste oorzaken daarvan is het wegvallen van de menselijke maat. Er is geen contact meer tussen collega’s, de sociale cohesie ontbreekt terwijl de mate van control groeit. En dat werkt verstikkend.

Een paar voorbeelden uit mijn eigen recente ervaringen die me sterken in deze overtuiging:
– Ik heb met veel interesse de serie documentaires van Tegenlicht bekeken deze winter. Twee mensen sprongen er uit voor mij: Ricardo Semler en Douglas Rushkoff. Beiden laten op verbluffende wijze zien dat klein werkt en groot niet. Dat (inter)menselijk contact en wederzijds vertrouwen de essentie is van duurzaam succes en geluk. Lees hun boeken en laat je inspireren (Semco Stijl van Ricardo Semler en Life Inc van Douglas Rushkoff).

– Als prestatiemanagement adviseur doe ik een project bij een groot Nederlands bedrijf (beursgenoteerd). Toen ik een aanpak voorstelde die via kleine stappen in het hier en nu tot de gewenste resultaten moet leiden, stuitte ik op grote weerstand. Dat kon echt niet. De ‘impact’ van het traject was veel te groot, er moesten meer mensen bij betrokken worden en er moest in ieder geval een gedetailleerd ‘roll-out-plan’ gemaakt worden. Anders zou ik nooit het gewenste resultaat bereiken. Gelukkig had ik een clubje met interne supporters en mocht ik het toch op mijn manier doen. Na 2! weken waren de eerste resultaten al zichtbaar.

– Big Data. Ik heb inmiddels twee keer aandacht besteed aan dit fenomeen (Big Data – niet aan beginnen en Investeren managementinformatie = investeren in mensen) en ik blijf bij mijn standpunt: organisaties worden verleid om grote hoeveelheden gegevens te gaan verzamelen en analyseren terwijl ze nu al verdrinken in een grote overvloed aan rapportages en getallen. Ik zeg: denk eerst eens aan ‘smaller data’!

– Van vrienden hoorde ik dat de kwaliteit van de basisschool waarop mijn dochters hebben gezeten hard achteruit is gehold in de laatste jaren. Alles lijkt daar belangrijk behalve dat kinderen in een stimulerende omgeving dingen leren waar ze later wat aan hebben. Belangrijke factor in deze ontwikkeling is het feit dat deze basisschool onderdeel is van een zeer groot consortium van verschillende scholen. Dit consortium heeft een eigen bestuur dat op belangrijke terreinen het beleid van de scholen bepaald. Geld, macht en status gaan een prominente rol spelen en drukken het belang van de primaire doelgroep, de kinderen, naar de achtergrond.

Een voorbeeld van dichtbij van iets dat de laatste tijd ook veel in het nieuws in geweest: de mislukking van grote scholenfederaties (InHolland, Amarantis), zorginstellingen (Philadelphia) en woningcorporaties (Vestia). Hoe verbazingwekkend is het dan dat ondanks de politieke verontwaardiging over oa de Vestia-kwestie vanuit Den Haag het plan komt om ‘Super-Provincies’ te gaan vormen. Snapt u het nog??!!

– Twee weken geleden zag ik een reportage op TV over ‘de achterkant’ van de pensioenfondsen. Over GROOT gesproken: bij PGGM bijvoorbeeld komt 13,5 miljoen euro per dag! binnen aan premies. En de fondsen beheren 1.000 miljard euro. Het gaat letterlijk je voorstellingsvermogen te boven. En het blijkt dat de (beleggings)wereld achter de pensioenfondsen behoorlijk ondoorzichtig is. Vorig jaar, midden in de crisis, werden beleggingsresultaten van 13-15% gehaald. Om dit soort rendementen te halen, komt het premiegeld via vele, complexe, moeilijk na te trekken constructies soms terecht op plekken waar je minimaal vraagtekens bij kunt zetten. In belastingparadijzen bijvoorbeeld. Terwijl het maar de vraag is of de constructies waarmee deze korte termijn rendementen zijn behaald op de lange termijn ook winstgevend zullen zijn. Iets wat van belang is als je het over pensioenen hebt lijkt me. Dat lijkt van minder belang voor degenen die er inmiddels miljoenen mee hebben verdiend. In de wereld van ‘geld met geld verdienen’ is de menselijke maat allang verdwenen. Het is te groot, grotendeels virtueel en het eigen belang gaat voor dat van de uiteindelijke klant.

Al deze observaties hebben mij aan het denken gezet en ik nodig u uit hetzelfde te doen. Op het strand. Of tijdens de bergwandeling. En ga dan eens na op welke wijze u ‘klein’ kunt doen. Op het werk. Of privé. En dan na de vakantie uw gedachten in de praktijk brengen. U zult versteld zijn van de resultaten.

Ik ga mijn vakantie gebruiken om te besluiten of ik overstap naar de Triodosbank na de zoveelste verbijsterend slechte klantervaring bij ‘mijn’ grootbank vandaag.

Een hele mooie vakantietijd gewenst!