Crisis? What crisis?

Een crisis van vertrouwen bij de consumenten? Een crisis van de banken en het vastlopen van geld binnen de economie? Een crisis van beloningen van de bankiersbonussen? Een crisis van onze consumtie maatschappij? Wij weten dat hij er is, die crisis. Wij voelen hem elke dag. We zien het dag na dag op het nieuws.

Als je het mij vraagt, dan gaat deze crisis met name over de realiteitszin van de mens. Ondanks diverse andere crashes van het systeem door te ver opgeblazen ballonnen blijft de wereld maar geloven in de belofte van snel geld. Dat je in een paar weken een miljoen kunt verdienen zonder daarvoor al miljonair te moeten zijn.

We kennen al deze verhalen. De vroege vogels en de snelle jongens die zullen daarin inderdaad slagen. Deze personen zijn echter allang weer weg uit de ballon als deze onder grote druk boven in de lucht uit elkaar knalt. We zien op de beurs de koersen stijgen, we horen van die fantastische kansen kunnen het dan niet weerstaan om ook in te stappen in die zekere formule naar rijkdom.
 
Ook de Amerikaanse huiseigenaar en de bijhorende banken hadden boter op hun hoofd. Het idee dat een Mexicaanse aardbeienplukker met een jaarinkomen van 14.000$ (bron: Financiële Telegraaf dd. zaterdag 6 december) een vrijstaande woning in een nette buurt kan  kopen van zijn zuur verdiende centen. En dat deze meneer dan een mooie zak met geld kan verdienen als hij de woning over een paar jaar met dikke winst verkoopt.

Fantastische kans, want niemand loopt toch risico? Met 1% rente op de lening van 720.000$ en een aflossing vrije lening betaal je maar 600 dollar per maand voor je villa. Je bent echt gek als je dat niet doet. Zeker in Amerika. Daar stuur je immers je sleutels van je huis naar da Banka als je het niet meer kunt betalen. Geen enkel probleem, ook volgens de bank, als de huizenprijzen gemiddeld met vele procenten per jaar stijgen. Kom maar op met die sleutels, we maken zelfs nog een leuke winst!

Maar ja, toen ging de rente omhoog…niet eens heel veel. De vaste grond onder de aardbeienplukker zakte weg en hij kon met zijn salaris de hypotheek niet meer betalen. Geen probleem, dan verkopen we de boel toch! Oeps, zo staan er inmiddels nog tientallen huizen te koop. Dan maar de sleutels naar de bank sturen. En daar hadden we het veelkoppig monster; de kredietcrisis.
 
Wie is er nu schuld? De Mexicaanse aardbeienplukker die op al die verjaardagen de succesverhalen hoorde over de klappers van zijn vrienden? De verkoper van de hypotheek die een mooie provisie trok van deze prachtige lening? Of de bank die een lening geeft aan een persoon, die nooit in staat zal zijn onder normale omstandigheden een dergelijk bedrag in een traditionele hypotheek af te lossen. Of de handelaren die, van al die mooie hypotheken bij elkaar, weer mooie producten maken en daar een stempel op zetten dat het betreffende beleggingsproduct een trippel A status verdiend.

Ik heb ook niet het antwoord op deze vraag. Mijn gevoel zegt dat ze allemaal een ethische verantwoordelijkheid hebben en heel goed moeten nadenken over wat ze hebben gedaan en gaan doen.
 
Maar wat heeft dit alles te maken met procurement en e-invoicing. Dat zal ik u uitleggen. Na een eerste positieve reactie, op de beslissing van de overheid om de electronische factuur vogelvrij te verklaren, dringt langzaam aan het besef door dat er ook wel veel haken en ogen aan deze gemakkelijke oplossing kleven.

Als we bedenken dat er mensen zijn die een KvK factuur perfect na kunnen maken en daarmee geld kunnen verdienen. Als we bedenken dat er voor advertenties wordt betaald die we nooit bevestigd hebben. Dan kunnen we ook bedenken dat er mensen zullen zijn die, bij algemene acceptatie van digitaal factureren, nog makkelijker een heel stuwmeer facturen electronisch verzenden aan bedrijven en instellingen.

Wat dat kost per factuur? Ik denk niet eens een euro cent. Graaft het medium daarmee zijn eigen graf? Niet direct, maar als het inderdaad gemeen goed is geworden, dan zullen de Kenianen zeker met interesse volgen hoe wij administratief de boel hebben vormgegeven.

En wat er dan gebeurd als de mailboxen van alle medewerkers van de crediteurenafdeling vol zitten met digitale fraude facturen, dan komt de overheid met een aantal maatregelen. Hier zou best de verplichting tot het tekenen van je factuur bij kunnen zitten.
 
Mijn zakelijk advies aan alle pragmatische polderondernemers; electronisch / digitaal factureren? Zeker doen, maar koop wel even een certificaat voor 100 dollar op het internet en teken daarmee je facturen. Wel zo veilig en geeft ook een professionele uitstraling aan je bedrijf. Factureren, een serieuze bezigheid. En mijn advies voor de ondernemer thuis? Morgen naar de bank en de hypotheek oversluiten naar een annuïteiten hypotheek.