Aanstaande verkiezingen in EU-landen houden valutamarkt voorlopig in onzekerheid

Door William Crossley

Terwijl aandelen het de afgelopen weken goed deden, daalde de koers van het pond tegenover die van de dollar en de euro om pas te stabiliseren toen de regering van Theresa May de ergste zorgen over een harde scheiding leek weg te nemen.

Maar nu het scheidingsproces formeel is gestart, staat de pond bloot aan veel meer krachten dan alleen die van de dollar en de euro.  De Brexit heeft als  beïnvloedingsfactor plaats gemaakt voor ongerustheid over de uitkomst van de komende verkiezingen in Frankrijk en Duitsland. Brexit zelf obsedeert de valutamarkten niet meer zo erg als het de afgelopen tijd heeft gedaan.

Maar het is de vraag of de pond veel rust is gegund nu de onderhandelingen beginnen, die geen precedent kennen, of dat de recente verschuiving in de markt meer blijvend is.

Er spelen namelijk nog al wat andere factoren mee. Zal president Trump, wiens poging om Obamacare af te schaffen schipbreuk leed in het Congres, er wel in slagen om de belastingen te hervormen?  En gaat de Amerikaanse regering de belofte waarmaken duizend miljard te investeren in de verouderde infrastructuur? Wat gaat de turbulente aanloop naar de Franse presidentsverkiezingen doen? Gaat de ECB zijn opkoopprogramma afbouwen, waar van diverse zijden (onder anderen door Klaas Knot, DNB) al langer op wordt aangedrongen?

Inderdaad verwachten veel analisten de komende maanden een sterke euro als de economie de wind in de rug houdt en de ECB hierdoor gedwongen zal worden zijn aandacht te richten op het terugschroeven van de quantitative easing – geldverruiming. 

Als Marine le Pen niet de volgende Franse president wordt in mei, kan dat een verdere stimulans betekenen voor de economie omdat het gewoon een onzekerheid minder is in Europa. (Le Pen heeft gezegd Frankrijk uit de euro te willen halen.)

Eigenlijk zou de euro allang een gewilde valuta moeten zijn: de eurozone heeft een recordoverschot op de lopende rekening, de werkloosheid is op het laagste punt sinds acht jaar, de economie groeit al veertien kwartalen achtereen, het producentenvertrouwen is in vijf jaar niet zo hoog geweest en eindelijk loopt de inflatie weer iets op, naar twee procent op jaarbasis en dat is voor het eerst in vier jaar.

Als er eenmaal hoop is dat Le Pen de verkiezingen niet gaat winnen zal er meer bereidheid ontstaan om vooruitlopend op de verkiezingen euro’s te kopen. Het sentiment is dat verlies van de anti-establishment partijen de kaarten schudt voor een sterk herstel van zowel de aandelenkoersen als de euro. De reden om je kruit nog even droog te houden zit hem vooral in het feit dat de dollar wordt gesteund door de kracht van de Amerikaans economie en door verwachting dat de rente in de VS gaat stijgen

Verder zitten investeerder nog op de blaren van de verkeerde inschatting van het Brexitreferendum en de Amerikaanse verkiezingen vorig jaar. De vraag is of overwinning van het politieke midden in Nederland en straks misschien ook in Frankrijk in staat is het negatieve sentiment onder investeerders te keren dat is veroorzaakt door de geringe publieke steun voor de euro en de Europese Unie. We weten niet wat de Italiaanse verkiezingen in 2018 zullen brengen. Het politieke risico voor de valutamarkten zal voorlopig niet wegebben

Wat betreft het opkoopprogramma van de ECB horen we in kringen rondom Mario Draghi dat QE (quantative easing) voorlopig doorgaat totdat het niveau van inflatie is waar de centrale bank het wil hebben. Euro-watchers zien onder de glans die de economie laat zien nog steeds fundamentele zwaktes. Structurele hervormingen krijgen volgens de Europese leiders nog onvoldoende gestalte terwijl de opschoning van de bankbalansen slechts trage voortgang laat zien.

Deze tekortkomingen blijven groei in de Eurozone hinderen en dat gebrek aan economisch perspectief voedt de publieke onvrede .  Pas als deze vicieuze cirkel wordt doorbroken, gloort er hoop voor een blijvend economisch herstel.

Auteur: William Crossley, Head of Monex Amsterdam