3 veronderstellingen bij solliciteren (die u nooit moet maken)

De waarheid over sollicitatiegesprekken is dat veel medewerkers die deze gesprekken voeren met kandidaten vaak geen idee hebben wat ze aan het doen zijn. Ervaren interviewers zijn zeldzaam. Voor veel gesprekspartners zal het sollicitatiegesprek zelfs een verstoring zijn van hun dagelijkse werk. Hier kunt u van profiteren! Neem kennis van onderstaande veronderstellingen, en weet wat u moet doen wanneer bepaalde situaties zich voordoen. 

 

Helaas zijn de personen die het sollicitatiegesprek afnemen meestal geen professionele interviewers. In de meeste gevallen valt het onder de additionele taken die nu eenmaal bij hun functie horen.

 

Diagnose: Wanneer ze meer over zichzelf, hun eigen baan, of het bedrijf praten in plaats van over de specifieke baan, weet u genoeg: ze hebben geen benul hoe ze dit gesprek moeten leiden.

 

Hoe te reageren: Als u ze gewoon laat kletsen, zal het een weinig stressvol gesprek zijn, maar waarschijnlijk ook geen succesvol gesprek. Ze zullen namelijk geen indruk krijgen van uw kwaliteiten die voor deze job nu juist zo goed van pas komen. 

 

Probeer daarom op zijn minst in het monoloog ‘in te breken’. Stel de vragen die u van te voren heeft voorbereid. Wanneer aspecten van de functie in kwestie naar voren komen, onderbreekt u hen beleefd en legt u soortgelijke situaties uit in uw vorige banen en hoe u daar succesvol mee bent omgegaan. ‘Ik weet precies wat u bedoelt, in mijn tijd bij xxxxxxxxxxx hadden we een soortgelijke situatie. We hebben toen xxxxxxxxxxx.’ U kunt ook zelf enkele monologen starten over waarom u graag voor het bedrijf wil werken, of waarom u zo geschikt bent. 

 

In ieder geval vertellen: Grote prestaties in vorige functies die relevant zijn voor de baan in kwestie. 

 

Aangezien het voor de meeste gesprekspartners een bijkomende klus is, is de kans groot dat hun hoofd bij hun echte werk zit. Deadlines, een onopgelost probleem, hun agenda voor die dag/week… Vaak zijn kandidaten daarom een onwelkome afleiding van hun werk en zijn de gesprekken ook nog eens moeilijk uit te voeren, vooral als punt 1 geldt. 

 

Diagnose: Ze lijken er niet helemaal bij te zijn, kijken op hun telefoon, en luisteren niet goed naar wat u te vertellen heeft. 

 

Hoe te reageren: Zorg dat u hyper gefocust bent, en verschaf de gesprekspartner met korte, heldere en kernachtige antwoorden. Behoud daarbij het oogcontact zoveel als maar mogelijk is. Stuur het gesprek, wanneer u maar de kans heeft, naar hoe u de problemen kunt oplossen waar zij een oplossing voor zoeken.

 

Vaak is dit niet het geval. Of ze hebben het al een tijd geleden gelezen, samen met andere CV’s, dus zijn ze de inhoud alweer vergeten. Of ze zijn op het laatste moment bij het sollicitatiegesprek gehaald. Misschien hebben ze niet eens een kopie van uw CV voor zich liggen. 

 

Diagnose: Ze stellen vragen waarvan ze de antwoorden makkelijk kunnen weten, zoals over wat u nu doet en welk diploma u heeft. 

 

Hoe te reageren: Begin het gesprek door hen een kopie te overhandigen van uw CV, waarbij u opmerkt; ‘voor het geval u deze niet bij de hand heeft, een kopie van mijn CV’. Dit stelt u in staat hen langs de belangrijkste ervaringen op uw CV te leiden. 

 

Vertrek niet voordat u antwoord heeft op de volgende drie vragen:

– Vraag de HR-manager wat de volgende stap in het proces is.

– Vraag met wie u in contact kunt houden over de sollicitatie. Noteer naam en contactgegevens.

– Wat is de beste manier om contact op te nemen.

 

Veronderstel dat deze informatie snel verouderd is. Sollicitatieprocedures duren altijd langer dan mensen willen. Bovendien is het voor hen geen prioriteit. Wees daarom voorbereid op alles en ga ervoor! 

Share on facebook